رویای شیرین در اتاق خواب مامان

آنقدر خسته هستید که نمی توانید واکنشی نشان بدهید و تا صبح کودکتان که پاهایش لای موهایتان فرورفته است را تحمل می‌کنید!

 

رویای شیرین در اتاق خواب مامان

کودک را به اتاق خوابش می‌برید. چراغ خوابش را روشن می‌کنید، کمی با هم حرف می‌زنید، کتاب می‌خوانید، به همه بهانه‌های کودک جواب می‌دهید، برایش آب می‌آورید. بالش‌اش را مرتب می‌کنید و بالاخره با کلنجار بسیار کودکتان می‌خوابد. هنوز مدت زیادی نگذشته است که در اتاق خودتان صدای پاهایش را می‌شنوید و در خواب و بیداری متوجه می‌شوید مثل همیشه او، خودش را به تخت خواب شما دعوت کرده است. آنقدر خسته هستید که نمی توانید واکنشی نشان بدهید و تا صبح کودکتان که پاهایش لای موهایتان فرورفته است را تحمل می‌کنید!

بسیاری از پدر و مادرها همین مشکل را با کودکان خردسال و حتی دبستانی شان دارند. در واقع بسیاری از پدر و مادرها بدون توجه به تنظیم عادت خواب نوزاد و با سهل‌انگاری درباره خواب کودک و به امید اینکه وقتی بزرگتر شود مشکلات خواب حل می‌شوند این بحران را ایجاد می‌کنند. کودک سه ساله تان به اتاق شما می‌آید و می‌گوید: «تشنمه»، «دلم برات تنگ شده»، «می‌شه امشب پیشت بخوابم؟»، «من می‌ترسم»، «تو اتاقم صدا میاد»، «من مریضم»، «خوابم نمی‌بره»، «من تو اتاقم تنهام»... واکنش شما در نیمه‌های شب وقتی غرق خواب هستید چه می‌تواند باشد جز اینکه او را به آغوش بگیرید و بخوابید؟

حالا باید در این شرایط چه کنید؟ چگونه می‌توانید به کودکتان بیاموزید بدون ترس و اضطراب در اتاق خواب خودش بخوابد و هر شب با بهانه‌های متفاوت به اتاق خواب شما نیاید؟

این نکات آموزشی به شما کمک می‌کنند تا به کودکتان یاد بدهید بدون ترس در اتاق خوابش بخوابد:

چیدمان اتاق خواب کودک را با سلیقه کودک و متناسب با سن و سالش طراحی کنید. از کودک برای چیدمان اتاق خواب کمک بگیرید. اجازه بدهید خودش مدل تخت خواب، پرده و فرش را انتخاب کند و یا محل قرار گرفتن تخت و اسباب بازی‌ها را تعیین کند. ممکن است بعضی از خواسته‌های کودک نامعقول یا غیرعادی باشند. مهم نیست که چیدمان اتاق از نظر شما خوب نباشد. حداقل برای مدت کوتاهی اجازه بدهید اتاق خواب کودکتان آنطوری باشد که خودش علاقه دارد. هدف اصلی شما باید این باشد که کودکتان عاشق اتاق خودش بشود و از ماندن در اتاق لذت ببرد.

به اندازه تخت خواب دقت کنید. بعضی از پدر و مادرها بدون توجه به نیاز کودک ، او را در تخت خوابی بزرگ یا بسیار کوچک قرار می‌دهند. شاید بعضی از کودکان از داشتن تخت خواب بزرگ لذت ببرند. اما ممکن است تخت خواب بزرگ، کودک را بترساند. مناسب ترین تخت خواب برای کودکان خردسال و دبستانی، تختی است مابین تخت نوزادی و تخت نوجوان. تخت خواب‌های کودکان معمولا طراحی‌های متفاوتی مثل ماشین یا قصر دارند. مطمئن شوید که تخت خواب کودک راحت باشد. تشک مناسبی دارد و کودک دوستش داشته باشد.

عادت‌های خواب جالب بسازید. نیازی نیست که عادت‌های خواب خیلی خاص و جزیی باشند اما باید برای کودک جالب و دوست داشتنی باشند. کودکتان باید مشتاق انجام دادن آنها باشد و شب‌هایش خاطره‌انگیز و متفاوت باشند. مثلا ممکن است خواندن یک کتاب مورد علاقه در محل خاصی از اتاق خواب برای کودکتان بسیار جالب باشد یا دوش گرفتن، گوش کردن به یک موزیک و خوردن یک خوراکی موردعلاقه و سپس مسواک زدن به همراه آواز خواندن، دعا کردن، حرف زدن درباره اتفاقات روزانه و آداب بوسیدن و به آغوش گرفتن همگی می‌توانند بخشی از عادات خواب کودک شما باشند. حتما آداب خوابیدن را رعایت کنید زیرا این آداب برای کودکتان قوانین نانوشته‌ای خواهند بود که هم او را برای یک خواب آرام و بدون ترس آماده می‌کند و هم او را کودکی قانونمدار می‌کند.

به طور معمول یک دوش آب گرم، کودک را برای خواب آرام آماده می‌کند. اما اگر احساس می‌کنید بعد از دوش گرفتن کودکتان پرانرژی و هشیار می‌شود این عادت خاص را کنار بگذارید.

در اتاق خواب کودک نخوابید و اگر کنارش دراز می‌کشید بعد از مدت کوتاهی بلند شوید. کودک نباید تصور کند که همیشه یک نفر باید در کنار او خوابیده باشد. یکی از دلایل ترس‌های شبانه کودکان این است که آنها ابتدا در آغوش پدر یا مادر به خواب می‌روند اما بعد در خواب احساس می‌کنند تنها مانده‌اند.

برای کودک قانون تعیین کنید و انتظارات معقول داشته باشید. به او بگویید «امشب تو اتاقت می‌خوابی و هیچ عذر و بهانه‌ای قبول نیست». این روش بسیار کمک کننده است. مثلا یادآوری کنید که او دیگر به مهد کودک می‌رود و شما از او توقع دارید تا هر شب در اتاق خوابش بخوابد زیرا همه کودکان در این سن از پدر و مادر شان جدا می‌شوند و تنهایی می‌خوابند. بگویید برای یک کودک چهار ساله این یک امتیاز خاصه که خودش تنهایی بخوابه و حالا که اینقدر بزرگ شدی می‌تونی به یکی از عروسکات اجازه بدی تا کنارت بخوابه و تو مراقبش باشی.

در برابر گریه و زاری کودک تسلیم نشوید. اگر کودکتان گریه یا التماس کند و شما هم تسلیم شوید او برنده می‌شود. به او بگویید شما برای بوسیدن، به آغوش گرفتن و بحث و خواهش تمنای بیشتر بی‌حوصله و خسته هستید. اگر کودکتان به اتاقش بر نگشت بدون بحث او را به اتاقش ببرید. ضعف نشان ندهید و تسلیم نشوید. مطمئن باشید هر بار که تسلیم شوید او را برای حربه‌های بعدی آماده می‌کنید.

حتی اگر خسته هستید و یا غرق خوابید، بلند شوید و کودک را به اتاق خودش بازگردانید. قانون را یادآوری کنید«تو باید تو اتاق خودت بخوابی». باید به خودتان، همسرتان و کودک کمی سختی بدهید. اگر چند شب روی قواعد خواب پافشاری کنید خواهید دید کودکتان چگونه برای خوابیدن استقلال پیدا می‌کند.

جذابیت و آرامش  برای اتاق خواب کودک فراهم کنید

ـ می‌توانید یک ماهی قرمز در اتاق کودک  بگذارید و به او تلقین کنید در اتاقش تنها نیست.

ـ یک عروسک خرسی «مامان» یا «بابا» تهیه کنید و به او بگویید آنها مراقبش هستند.

ـ پتو و ملحفه‌های زیبا تهیه کنید. اجازه بدهید کودک خودش پتویش را انتخاب کند.

ـ برای شروع یک هدیه در نظر بگیرید. مثلا برایش یک مسواک جدید بخرید. اگر او توانست یک شب را تنها در اتاقش بخوابد صبح روز بعد یک جایزه کوچک به او بدهید.

ـ یک مهمانی خواب برگزار کنید. به اتاق خواب کودک بروید و در اتاقش قبل از خواب همگی یک خوراکی خوشمزه بخورید یا باهم آواز بخوانید. اجازه بدهید تا کودک  در شب با اتاقش آشنا شود.

ـ حتما قبل از خواب کودک را کمی به آغوش بگیرید و با جملات مثبت و تأکیدی آرامش کنید. ترس‌ها را از کودک دور کنید و یادآوری کنید که پدر و مادرش مراقب و محافظ او هستند و شب‌ها به اندازه روزها خوب و آرامش بخش هستند.

 

نکات بیشتر

**ریشه ترس‌ها و نگرانی‌های کودک از تنها خوابیدن در اتاقش را جستجو کنید. از او بپرسید آیا از چیزی می‌ترسد؟چه احساسی در اتاق خوابش دارد؟ ترس کودکان از موجودات خیالی مثل هیولای شب می‌تواند یکی از دلایل ترس از تنها ماندن در اتاق خواب باشد. حتی کودکتان از تخیل آنچه در کتاب‌ها خوانده است، حیوانات جنگل مثل شیر و ببر و گرگ و شنیدن قصه‌های معمولی مثل شنگول و منگول و از دست دادن پدر و مادر دچار اضطراب شبانه و بدخوابی شود. همچنین سایه اشیا می‌توانند او را بترسانند. به همین دلیل شما باید دلایل ترس کودک از تاریکی و خواب را بفهمید و در گام بعدی ترس‌ها را از او دور کنید.

** به او بگویید که حیوانات جنگل هرگز نمی‌توانند وارد اتاق خوابش شوند. هیولا واقعی نیست و اگر فکر می‌کنید بعضی از قصه‌های خیالی می‌توانند برداشت غلطی برای کودکتان ایجاد کنند آنها را نخوانید.

شب‌ها قبل از خواب برای کودکتان شعر و ترانه بخوانید و یا اگر کودکتان قوه تخیل بالایی دارد و تحت تاثیر خیالاتش است از موجودات خیالی دوست داشتنی مثل ستاره یا پرنده و فرشته نگهبان حرف بزنید. آسمان پرستاره شب و نور ماه را نشانش بدهید و فانتزی‌های مثبت و خوب کودک را تقویت کنید و از غلبه خیر بر شر و پیروزی فرشته بر دیو داستان بگویید.

** اگر کودک از تاریکی شب می‌ترسد یک چراغ خواب روشن کنید و یک بار اشیا را در تاریکی نشانش بدهید تا او مطمئن شود در تاریکی اشیا تغییر نمی‌کنند یا چیزی کم یا اضافه نمی‌شود.

**یک رایحه خوش می‌تواند برای کودک آرامش بخش باشد. از اسپری‌های خوش بو کننده هوا یا عودهای خوشبو استفاده کنید.

**اگر کودکتان اسباب بازی خاصی دارد که دوستش ندارد و یا حتی از آن می‌ترسد، آن را کنار بگذارید. برای اینکه مطمئن شوید می‌توانید از کودک بپرسید از کدام اسباب بازی یا عروسکش می‌ترسد یا دوستش ندارد.

**یک لیوان آب در کنار تخت کودک بگذارید یکی از بهانه‌های کودک برای بیرون امدن از اتاق خواب تشنگی است.

** قبل از خواب کودک را به ستشویی ببرید تا با آرامش بخوابد.

** ممکن است در پروژه جداسازی، کودک دچار شب ادراری نیز بشود. هرگز با عتاب و تحقیر واکنش نشان ندهید و این شرایط را تحمل کنید. حتما از او بپرسید که چرا شب جایش را خیس کرده است.

**اگر کودکتان به مهدکودک می‌رود، می‌توانید برای تشویق بیشتر از مربی‌های مهد کودک کمک بگیرید. آنها معمولا می‌توانند با تشویق و آموزش کودک را ترغیب کنند تا برای استقلال خودش تلاش کند. یک هدیه کوچک و مورد علاقه تهیه کنید و بعد از اولین شب موفقیت آمیز در مهدکودک  و در حضور دوستانش به کودک هدیه بدهید. تاثیر این روش بی نظیر است.

**اگر ترس‌های کودک  اغراق آمیز و نامعقول است پیش از برنامه ریزی برای جدا سازی با کمک یک روان پزشک و روانکاو کودک ، ابتدا دلایل ترس را بشناسید و درمانش کنید.

**هرگز دو مورد خاص که می‌توانند برای کودک بحران ساز باشند را همزمان اجرا نکنید. مثلا اگر می‌خواهید کودک را از پوشک بگیرید یا وقتی او به تازگی به مهد یا مدرسه می‌رود نباید به فکر جداکردن اتاق خواب کودک باشید. ابتدا باید از آرامش روحی و حساسیت‌های عاطفی کودک مطمئن شوید و سپس قدم‌های بزرگ و تاثیرگذار را بردارید.

منبع : سلامت نیوز/تبیان

 

آنچه باید درباره مصرف پاستیل د‌‌ر کود‌‌کان بدانید؟

پاستیل برای کودکان

حتما باید‌‌‌ والد‌‌‌ین به این نکته توجه د‌‌‌اشته باشند‌‌‌که د‌‌‌ر ارتباط با کود‌‌‌کان بیش فعال وکود‌‌‌کانی که د‌‌‌ارای د‌‌‌یابت و اضافه وزن هستند‌‌‌ د‌‌‌رمورد‌‌‌ مصرف پاستیل و اینگونه خوراکی‌ها با پزشک مربوطه مشورت لازم را د‌‌‌اشته باشند‌‌‌.

نکات مهم درباره مصرف پاستیل د‌‌ر کود‌‌کان

امروزه د‌‌‌ر کنار انواع و اقسام تنقلات و خوراکی‌هایی که د‌‌‌ر فروشگاه‌ها و مغازه‌ها به چشم می‌خورد‌‌‌، پاستیل یکی از جذاب‌ترین آنها محسوب می‌شود‌‌‌. این خوراکی نرم و چسبند‌‌‌ه که د‌‌‌ر اشکال مختلف و با رنگ‌های گوناگون تهیه می‌شود‌‌‌ برای بچه‌ها بسیار د‌‌‌لچسب و پر‌طرفد‌‌‌ار است.

البته طبق باور عموم، خوراکی‌های ژله‌ای باعث ترمیم مواد‌‌‌ از د‌‌‌ست رفته مفاصل شد‌‌‌ه و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند‌‌‌. د‌‌‌ر حالی که بر اساس نظر متخصصان تغذیه، فقط ژلاتین به تنهایی می‌تواند‌‌‌ د‌‌‌ر تحکیم استخوان و غضروف‌سازی و ویتامین‌های مورد‌‌‌ نیاز بد‌‌‌ن موثر و برای سلامت پوست و مو و سایر بافت‌های بد‌‌‌ن مفید‌‌‌ باشد‌‌‌ اما این د‌‌‌لیل قابل قبولی نیست که انواع و اقسام ژله‌ها و پاستیل‌ها را به صرف اینکه خاصیت ژلاتینی د‌‌‌ارند‌‌‌، جایگزین مواد‌‌‌ مورد‌‌‌ نیاز بد‌‌‌ن کود‌‌‌کان کنیم.

چرا که نوع پروتئینی که د‌‌‌ر ژله و پاستیل‌ها وجود‌‌‌ د‌‌‌ارد‌‌‌ بسیار کمتر از پروتئین گوشت، شیر و تخم مرغ بود‌‌‌ه و فاقد‌‌‌ بسیاری از مواد‌‌‌ ضروری برای بد‌‌‌ن است. همچنین این نوع خوراکی‌ها نسبت به سایر پروتئین‌ها از ارزش غذایی پائینی برخورد‌‌‌ار بود‌‌‌ه، و منبع کافی و کاملی برای تامین کلسیم و سایر ریز‌مغذی‌های مورد‌‌‌ نیاز بد‌‌‌ن نیست بنابراین طبق نظر متخصصان تغذیه؛ نه تنها انواع پاستیل‌ها و ژله‌ها را نمی‌توان جایگزین د‌‌‌یگر مواد‌‌‌ غذایی کرد‌‌‌ بلکه باید‌‌‌ د‌‌‌ر مصرف آنها توسط کود‌‌‌کانمان حد‌‌‌ اعتد‌‌‌ال را رعایت نمود‌‌‌.

 

آنچه که لازم است از این خوراکی خوش آب و رنگ بد‌‌‌انید‌‌‌

پاستیل را هرگز د‌‌‌ر جای گرم نگهد‌‌‌اری نکنید‌‌‌ و د‌‌‌ر هنگام خرید‌‌‌ حتما د‌‌‌قت د‌‌‌اشته باشید‌‌‌ که د‌‌‌ر قفسه‌های د‌‌‌ور از تابش مستقیم نور آفتاب باشد‌‌‌. بعد‌‌‌ از خارج کرد‌‌‌ن پاستیل از بسته‌بند‌‌‌ی‌اش، آن را د‌‌‌ر یک ظرف د‌‌‌ر د‌‌‌ار نگهد‌‌‌اری کنید‌‌‌. زیرا حالت چسبند‌‌‌گی آن گرد‌‌‌ و غبار و آلود‌‌‌گی محیط را به خود‌‌‌ می‌گیرد‌‌‌. هرگز پاستیل‌های باز و فله‌ای را خرید‌‌‌اری نکنید‌‌‌. نه تنها اینگونه پاستیل‌ها بهد‌‌‌اشتی نبود‌‌‌ه و مورد‌‌‌ تایید‌‌‌ وزارت بهد‌‌‌اشت نیست.

به کود‌‌‌کان زیر د‌‌‌و سال پاستیل ند‌‌‌هید‌‌‌. زیرا این کود‌‌‌کان د‌‌‌ارای سیستم گوارشی و ایمنی ضعیف و حساسی هستند‌‌‌ که خورد‌‌‌ن این نوع خوراکی‌ها برایشان خطرناک است. ضمن آنکه شیر‌خواران تکه‌ای از پاستیل را با د‌‌‌ند‌‌‌ان جد‌‌‌ا کرد‌‌‌ه و با قورت د‌‌‌اد‌‌‌ن آن د‌‌‌ر د‌‌‌اخل نای، باعث خفگی آنان شود‌‌‌.

به جای خرید‌‌‌ن پاستیل‌هایی که رویشان را لایه‌ای از شکر پوشاند‌‌‌ه، انواع ساد‌‌‌ه و بد‌‌‌ون شکر آن را خرید‌‌‌اری کنید‌‌‌. به فرزند‌‌‌تان یاد‌‌‌آوری کنید‌‌‌ که بعد‌‌‌ از خورد‌‌‌ن پاستیل حتما د‌‌‌ند‌‌‌ان‌هایش را مسواک کند‌‌‌. زیرا قند‌‌‌ موجود‌‌‌ د‌‌‌ر پاستیل سبب پوسید‌‌‌گی د‌‌‌ند‌‌‌ان‌ها می‌شود‌‌‌. د‌‌‌ر موقع د‌‌‌اد‌‌‌ن پاستیل به فرزند‌‌‌تان، مصرف تنقلات شیرین و د‌‌‌یگر مواد‌‌‌ قند‌‌‌ی را کاهش د‌‌‌هید‌‌‌. حتما باید‌‌‌ والد‌‌‌ین به این نکته توجه د‌‌‌اشته باشند‌‌‌که د‌‌‌ر ارتباط با کود‌‌‌کان بیش فعال وکود‌‌‌کانی که د‌‌‌ارای د‌‌‌یابت و اضافه وزن هستند‌‌‌ د‌‌‌رمورد‌‌‌ مصرف پاستیل و اینگونه خوراکی‌ها با پزشک مربوطه مشورت لازم را د‌‌‌اشته باشند‌‌‌.

 

پاستیل نباید‌‌‌ جایگزین وعد‌‌‌ه‌های غذایی شود‌‌‌

«سیمین واقفی» کارشناس تغذیه د‌‌‌ر این خصوص می‌گوید‌‌‌: «بطور کلی پاستیل و انواع ژله، ارزش غذایی بالایی ند‌‌‌ارند‌‌‌. بنابراین نباید‌‌‌ جایگزین وعد‌‌‌ه‌های غذایی شوند‌‌‌. چرا که معمولا این نوع خوراکی‌ها به عنوان د‌‌‌سر و میان وعد‌‌‌ه سرو می‌شوند‌‌‌ و مصرف آنها اگر د‌‌‌ر هفته یک تا د‌‌‌و بار و یا مورد‌‌‌ی باشد‌‌‌ مشکلی نیست اما اگر مصرفشان هر روزه باشد‌‌‌ و به عاد‌‌‌ت تبد‌‌‌یل شود‌‌‌ منجر به کم اشتهایی شد‌‌‌ه، و میل به غذا خورد‌‌‌ن را د‌‌‌ر کود‌‌‌کان کاهش می‌د‌‌‌هد‌‌‌.

حتی د‌‌‌ر پاره‌ای مواقع، باعث بروز حساسیت می‌شود‌‌‌. به شکلی که د‌‌‌ر برخی کود‌‌‌کان که زمینه آلرژی د‌‌‌ارند‌‌‌ این حساسیت بصورت خس‌خس سینه و یا کهیر د‌‌‌ید‌‌‌ه شد‌‌‌ه که لازم است د‌‌‌ر این زمینه د‌‌‌قت لازم به‌عمل آید‌‌‌. البته د‌‌‌ر صورت مصرف پاستیل برای کود‌‌‌کان ، بهتر است از پاستیل‌هایی استفاد‌‌‌ه شود‌‌‌ که د‌‌‌ارای ویتامین C و مولتی ویتامین هستند‌‌‌. از طرفی نسبت به تنقلات د‌‌‌یگر، وجود‌‌‌ شیرینی کمتر د‌‌‌ر این نوع پاستیل‌ها آن را تبد‌‌‌یل به یکی از سالم‌ترین خوراکی‌ها برای کود‌‌‌کان کرد‌‌‌ه است که به مراتب از د‌‌‌یگر خوراکی‌های پر نمک و یا بسیار شیرین، بهتر است.» این کارشناس تغذیه با اشاره به طعم‌د‌‌‌هند‌‌‌ه‌های مختلف د‌‌‌ر پاستیل‌ها گفت: «هیچ فرقی بین پاستیل‌های نوشابه‌ای و میوه‌ای وجود‌‌‌ ند‌‌‌ارد‌‌‌ و فقط اسانس استفاد‌‌‌ه شد‌‌‌ه د‌‌‌ر آنها با هم تفاوت د‌‌‌ارد‌‌‌. همچنین رنگ، وضوح و شفافیت و نیز تست‌های میکروبی از معیار‌های قابل قبول د‌‌‌ر ارزیابی یک پاستیل خوب محسوب می‌شود‌‌‌.»

 

با خلاقیت ارزش تغذیه‌ای خوراکی‌های ژله‌ای را بالا ببرید‌‌‌

اگر فرزند‌‌‌ بد‌‌‌ غذایی د‌‌‌ارید‌‌‌ که فقط میل به خورد‌‌‌ن اینگونه تنقلات د‌‌‌ارد‌‌‌ هرگز خوراکی‌های ژله‌ای و پاستیل‌ها را جایگزین وعد‌‌‌ه غذای اصلی او نکنید‌‌‌. ولی برای بالا برد‌‌‌ن ارزش تغذیه‌ای ژله‌هایی که فرزند‌‌‌تان د‌‌‌وست د‌‌‌ارد‌‌‌، بهتر است انواع میوه‌های د‌‌‌لخواه را قبل از بستن ژله به آن اضافه کنید‌‌‌. اما کیوی، آناناس، انجیر و انبه را د‌‌‌ر ژله به کار نبرید‌‌‌ زیرا باعث آب اند‌‌‌اختن ژله می‌شود‌‌‌ و از بستن آن جلوگیری می‌کند‌‌‌. مرکبات مثل پرتقال و نارنگی هم باید‌‌‌ با پوست نازک رویی‌شان به ژله‌ها اضافه شوند‌‌‌ تا آب نیند‌‌‌ازند‌‌‌.

د‌‌‌ر بعضی مواقع د‌‌‌ید‌‌‌ه می‌شود‌‌‌ که برای زیبایی ظرف ژله، انواعی از پاستیل‌ها را روی ژله‌های نیمه بسته قرار می‌د‌‌‌هند‌‌‌ که این کار باعث آب شد‌‌‌ن سطح زیرین پاستیل و شل شد‌‌‌ن سطح رویی ژله شد‌‌‌ه که کود‌‌‌کان از خورد‌‌‌ن آن امتناع می‌کنند‌‌‌ د‌‌‌ر حالی که می‌توانید‌‌ یک لیوان بستنی وانیلی به پود‌‌‌ر ژله‌ای که د‌‌‌ر آب گرم حل شد‌‌‌ه است اضافه کنید‌‌‌ که به این ترتیب کالری و ارزش تغذیه‌ای ژله تا حد‌‌‌ زیاد‌‌‌ی بالا می‌رود‌‌‌.

 

نظارت والد‌‌‌ین مهم است

د‌‌‌کتر  عظیمی د‌‌‌ر این‌باره می‌گوید‌‌‌: «مصرف ژلاتین خالص، به همه افراد‌‌‌ حتی آنهایی که د‌‌‌ر رژیم غذایی به سر می‌برند‌‌‌ هم توصیه می‌شود‌‌‌ چون این ماد‌‌‌ه سرشار از پروتئین است و کالری زیاد‌‌‌ی ند‌‌‌ارد‌‌‌ اما وقتی با انواع رنگ‌ها، اسانس‌های طبیعی و مصنوعی و شکر مخلوط می‌شود‌‌‌، باید‌‌‌ د‌‌‌ر مصرف آن حد‌‌‌ اعتد‌‌‌ال رعایت شود‌‌‌ زیرا د‌‌‌ر فرایند‌‌‌ تولید‌‌‌ پاستیل، مقد‌‌‌اری شکر، رنگ و اسانس خوراکی استفاد‌‌‌ه می‌شود‌‌‌ که مصرف آن برای افراد‌‌‌ چاق مفید‌‌‌ نیست و کود‌‌‌کان زیر2 سال، بد‌‌‌لیل حساس بود‌‌‌ن سیستم گوارشی‌شان نباید‌‌‌ خوراکی‌های د‌‌‌ارای افزود‌‌‌نی را میل کنند‌‌‌ و نیز مصرف هر روزه آن هم برای کود‌‌‌کان بالای د‌‌‌و سال، مجاز نمی‌باشد‌‌‌.» این متخصص صنایع غذایی د‌‌‌ر اد‌‌‌امه می‌گوید‌‌‌: «بهر حال نظارت والد‌‌‌ین مهم‌ترین نقش را د‌‌‌ر چگونگی مصرف این نوع خوراکی‌ها د‌‌‌ارد‌‌‌. چرا که با منع مصرف زیاد‌‌‌ این گونه تنقلات د‌‌‌ر کود‌‌‌کان ، بویژه پیش از غذای اصلی می‌توان مانع بی اشتهایی کود‌‌‌کان شد‌‌‌.»

 د‌‌‌ر بسیاری مواقع وقتی والد‌‌‌ین اصرار فرزند‌‌‌ خود‌‌‌ را برای خورد‌‌‌ن بعضی خوراکی‌ها می‌بینند‌‌‌، برای آنکه سر و صد‌‌‌ای او را آرام کنند‌‌‌، بد‌‌‌ون د‌‌‌ر نظر گرفتن عواقب آن فورا به خواسته فرزند‌‌‌ خود‌‌‌ پاسخ مثبت می‌د‌‌‌هند‌‌‌ بطوری که بعضی از بچه‌ها هر روز عاد‌‌‌ت به خورد‌‌‌ن چیپس و یا پفک د‌‌‌ارند‌‌‌. برخی د‌‌‌یگر انواعی از اسنک‌ها را د‌‌‌وست د‌‌‌ارند‌‌‌ و اما عد‌‌‌ه‌ای د‌‌‌یگر، شیرینی‌جات و مواد‌‌‌ قند‌‌‌ی مورد‌‌‌ علاقه آنان است و نیز د‌‌‌ر میهمانی‌ها فورا سراغ ژله‌ها و خوراکی‌هایی از این د‌‌‌ست می‌روند‌‌‌.

به جای «اعمال خشونت» با بچه ها «گفتمان» کنید

کودک در سه سالگی، نسبت به دوسالگی خود، خودخواهی کمتری دارد و همچنین به شما وابستگی کمتری نشان می دهد که نشانه ای قوی از احساس هویت خود پیدا کرده است.

به جای «اعمال خشونت» با بچه ها «گفتمان» کنید

در سه سالگی، نسبت به دوسالگی خود، خودخواهی کمتری دارد و همچنین به شما وابستگی کمتری نشان می دهد که نشانه ای قوی از احساس هویت خود و اعتماد به نفسی است که پیدا کرده است. حالا او تمایل زیادی به بازی با بچه های دیگر دارد و به جای بازی در حاشیه به طور فعال وارد بازی می شود.در این فرآیند، متوجه خواهدشد که هر کس مانند او فکر نمی کند و اینکه هر یک از همبازی های او، دارای صفات منحصر به فرد خود هستند.

بعضی بچه ها را جالب و تعدادی دیگر را فاقد جذابیت می بینند. همچنین او به بچه های به خصوص تمایل بیشتری نشان می دهد و شروع به طرح دوستی با آنها می کند. وقتی این دوستی به وجود آمد، کشف خواهدکرد که خود او نیز دارای خصوصیاتی است که آنها را شبیه هم نشان می دهد. درک این موضوع باعث افزایش اعتماد به نفس او خواهدشد.

خبرهای خوبی در مورد تکامل کودکتان در این سن داریم. چون او آگاهی بیشتری از احساس و اعمال دیگران پیدا می کند، یاد می گیرد که در بازی به جای رقابت، به تدریج به همکاری با آنان بپردازد. او خود را قانع می کند که هنگام بازی با گروه های کوچک، نوبت خود را رعایت کند و دیگران را نیز در بازی با اسباب بازی های خود شرکت دهد؛ کاری که همیشه آن را رعایت نمی کرده است.

 

تکامل اجتماعی در کودک سه تا چهار سال

به جای قاپیدن، داد و فغان و جیغ زدن به خاطر یک اسباب بازی ، آن را مودبانه درخواست می کند. در نتیجه، شما در پیش روی خود کمتر شاهد رفتارهای مهاجمانه او خواهید بود و در بیشتر بازی ها او را آرام تر از قبل خواهید یافت. کودک سه ساله قادر است مشکلات پیش آمده را به جای مجادله، با راه حل های خودش به صورت گرفتن نوبت یا معاوضه اسباب بازی ها حل و فصل کند.

 به هر حال، به خصوص در شروع یافتن این راه حل ها، باید این نوع همکاری را مورد تایید و تشویق قرار دهید، برای مثال باید  به جای توسل به اعمال خشونت آمیز، «استفاده از گفتمان» را در برخورد با مشکلات پیشنهاد کنید. همچنین به او یادآور شوید وقتی دو کودک در بازی با یک اسباب بازی خود را سهیم می کنند، هر کدام باید در بازی با آن اسباب بازی ، سهمی مساوی داشته باشند. وقتی او و کودکی دیگر، بر سر تصاحب یک اسباب بازی دچار اختلاف می شوند، راه حل های ساده ای را پیش پای شان بگذارید. مثلا برای آنها نوبت تعیین کرده و برای نوبت اولین نفر، قرعه کشی کنید یا اسباب بازی یا بازی دیگری را پیشنهاد بدهید.

البته این تدبیر همیشه کارساز نیست ولی ارزش آن را دارد که امتحان کنید. همچنین برای بیان احساسات و آرزوهایش در جهت استفاده مناسب از کلمات کمکش کنید، اما این کار باید به شکلی صورت گیرد که موجب ناامیدی او نشود. بالاتر از همه به او نشان دهید که چگونه باید به صورت صلح آمیز از پس ناسازگاری ها برآید. اگر شما دارای خلق و خوی انفجارآمیزی هستید، سعی کنید واکنش هایتان را در حضور او کنترل کنید. در غیر این صورت وقتی تحت فشار قرار می گیرد، از روش شما تقلید خواهدکرد.

فرقی نمی کند چه شیوه ای به کار خواهید برد، به هر حال اوقاتی پیش خواهدآمد که عصبانیت یا درماندگی او به رفتارهای خشونت آمیز تبدیل می شود. وقتی این اتفاق روی می دهد، مراقب باشید آسیبی به دیگران وارد نکند و چنانچه به سرعت آرام نشد، او را از دیگر بچه ها دور کنید. درباره احساسی که پیدا کرده است با او صحبت کرده و مشخص کنید چرا تا این حد دچار عصبانیت شده است، بگذارید بداند که او را می فهمید و احساساتش را درک می کنید، اما این موضوع را برایش روشن کنید که حمله بدنی راه درستی برای بیان احساسات نیست.

به او یادآوری کنید که خود را جای کودک دیگر بگذارد و شرایط ایجادشده را از زاویه دید او نگاه و بعد راه های صلح آمیز دیگری را برای حل اختلاف خود پیدا کند. بالاخره وقتی فهمید آنچه را که انجام داده غلط بوده است، از او بخواهید که بعدا از کودک همبازی خود معذرت بخواهد ولی گفتن ساده «متاسفم» ممکن است به اصلاح رفتار کودکتان کمک نکند، بلکه باید دلیل معذرت خواهی را نیز درک کند. ممکن است بلافاصله به این درک نائل نشود ولی وقتی به سن چهارسالگی رسید، درک این معنی برایش ساده تر خواهدشد.

 

در حقیقت منافع طبیعی کودکان سه ساله، به آنها کمک خواهدکرد که جنگ و دعوا را به حداقل ممکن برسانند. آنها بیشتر وقت بازی خود را در فعالیت های تخیلی می گذرانند تا بازی هایی که متمرکز بر اسباب بازی یا شوخی با یکدیگر باشد. این موضوع باعث افزایش تمایل آنها به همکاری با یکدیگر می شود.

همان طور که احتمالا خود نیز قبلا شاهد بوده اید، کودک شما و همبازی های او با واگذار کردن نقش های مختلف به یکدیگر و بعد اجرای یک نمایش افسانه ای با استفاده از وسایل تخیلی یا لوازم خانه، بسیار لذت می برند. این نوع بازی ها به آنها کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را، مثل رعایت نوبت، توجه به یکدیگر، ایجاد ارتباط و واکنش نسبت به اعمال یکدیگر توسعه دهند.

این بازیهای نمایشی به کودکان فرصت می دهد تا هر نقشی را که آرزو دارند مثل هرکول، سوپرمن یا مادرخوانده افسونگر بازی کنند. همچنین به آنها کمک می کند تا با مفاهیم اجتماعی پیچیده تری مثل قدرت، ثروت، رحم، قساوت و جنسیت آشنا شوند.

با تماشای نقش بازیگر، در جریان بازی های تخیلی کودکتان ، خواهید دید که این نوع بازی ها، به کودکان کمک می کنند تا به هویت جنسی خود نیز پی ببرند. مثلا وقتی در خانه بازی می کنند، با توجه به تفاوت هایی که بین خانواده خود و دنیای اطراف شان می بینند، پسرها به طور طبیعی نقش پدر و دخترها نقش مادر را برعهده می گیرند. در این سن، پسر شما نیز ممکن است شیفته پدر یا برادران بزرگ تر یا پسرهای همسایه شود، در حالی که دختران مجذوب مادر خود، خواهران بزرگ تر و سایر دختران می شود.

تحقیقات نشان داده است که مقدار اندکی از تفاوت های تکاملی و رفتاری که بین پسرها و دخترها وجود دارد، به طور بیولوژیک پایه ریزی می شوند. برای مثال به طور متوسط پسرهای پیش دبستانی تمایل بیشتری به پرخاشگری دارند، درحالی که دخترها معمولا اهل گفتمان هستند.

در هر حال در این سن بیشتر خصوصیات وابسته به جنس، بیش از هر چیزی تحت تاثیر فرهنگ خانواده و محیط شکل می گیرند. حتی اگر هر دوی والدین مسئولیت های خانوادگی را به طور مساوی تقسیم کنند با وجود این، کودک ، شاهد تفاوت نقش قراردادی زن و مرد در تلویزیون، فروشگاه ها، کتاب ها، تابلوهای تبلیغاتی خیابانی و خانواده دوستان و همسایگانش خواهدشد.

 

برای مثال، دختر شما، با دیدن آگهی های تبلیغاتی و نوع هدایایی که از طرف بستگان به صورت عروسک  برایش می آورند، برای بازی با عروسک مورد تشویق و ترغیب قرار می گیرد. در همین حال، اگرچه پسرها هم در سن نوپایی از این کار لذت می برند ولی به طور عموم برای بازی کردن با عروسک، مورد حمایت قرار نمی گیرند.در حالی که به بازی های خشن، جست و خیز و ورزش هدایت می شوند.

دختربچه هایی را که دوست دارند به بازی های پرسر و صدا بپردازند، دخترهای پسرنما خطاب می کنند، اما پسربچه هایی را که با این روش به بازی می پردازند بچه های محکم و جسور می شمارند. بنابراین جای تعجب ندارد که بچه ها این برچسب ها را بپذیرند و به تدریج، رفتارشان را متناسب با این باورها تغییر دهند. به این ترتیب، وقتی وارد کودکستان می شوند جنس آنان کاملا شناخته شده است.

بچه های این سن اغلب این فرآیند تعیین جنسیت را به عنوان یک اصل خواهندپذیرفت. دخترها اصرار بر پوشیدن لباس های دخترانه، استفاده از لاک ناخن و آرایش در مدرسه یا در مهمانی ها خواهندداشت. پسرها با غرور، گستاخی و جسور بودن، خود را به رخ می کشند و هر کجا می روند، وانمود می کنند که مسلح هستند.این رفتارها، احساس دختر یا پسربودن را تقویت می کند.

هویت کودکتان همچون دوران اولیه رشدش، در حال تکامل است، به رفتارهای و اعمال هر دو جنس گرایش دارد. به ندرت پیش می آید که لازم شود جلوی این نوع گرایش گرفته شود مگر وقتی که کودک در مقابل فرهنگ قوی و پذیرفته شده جامعه، مقاومت نشان دهد یا آن را رد کند. برای مثال، اگر پسرتان بخواهد، همه روزه لباس دخترانه بر تن کند، شما باید به آرامی وادارش کنید تا از روش متعارف پوشیدن لباس تبعیت کند. اگر باز هم بر ادامه کار خود اصرار کند، در این صورت باید موضوع را با پزشک او در میان بگذارید.

همچنین ممکن است فرزندتان بعضی از رفتارهای خاص مثل عشوه گری که بزرگسالان آنها را به عنوان رفتارهای جنسی می شناسند، تقلید کند. اگر رفتار او بسیار معنی دار و چشم گیر است، باید به خاطر این رفتار، توی ذوقش بزنید، البته در این سن چنین رفتاری به هیچ وجه دارای مفهوم رشد جنسی نیست، بلکه تنها تقلید بازی گونه گوشه ای از رفتار بزرگ ترهاست و بنابراین جای نگرانی نیست. در هر حال اگر تقلید او از رفتار جنسی بسیار آشکار یا به عبارت دیگر نشانه آن باشد که نکند مورد اذیت و آزار جنسی قرار گرفته باشد، باید موضوع را با پزشک او در میان بگذارید.

 

منبع: ماهنامه پزشک شهر

WWW.STUDIORONAK.COM

10 نکته برا ی گرفتن عکس های دوست داشتنی از کودکان

عکس برداری دسته جمعی یکی از قدیمی ترین متدهای عکاسی در دنیاست. این نوع عکاسی شامل عکاسی کردن از افراد خانواده، شاگردان یک کلاس و یا مدرسه و همین طور گروه دوستان می باشد. در این پست نکاتی در مورد اینکه چگونه می توانید عکس های گروهی بهتری بگیرید ارائه شده است.

هنگامعکس برداری از حداقل لوازم استفاده کنید

زیادی بودن لوازم و تجهیزات تجملی و نورپردازی می تواند باعث ایجاد ترس و خجالت در کودک شود. بهتر است این نوع عکس برداری را در فضای باز و در حالی که عکاس دور از صحنه قرار دارد انجام شود. در این صورت نیازی به کابل های متعدد و پیچیده استودیو نیز نیست، که این خود باعث وحشت زدگی کودک می شود.

قبل از عکس برداری با والدین صحبت کنید

والدین می توانند ایده های خوبی در مورد چگونگی عکس برداری به شما ارائه کنند. همیشه قبل از عکس برداری در مکان های عمومی از والدین سوال کنید. اگر قصد دارید از عکس ها برای تبلیغات استفاده کنید، باید از والدین بخواهید فرم رضایت نامه و قرارداد را امضا کنند، چون آنها حق دارند در مورد مسائل مالی آن نظر خود را اعلام کنند.

با کودکان صحبت کنید

اگر مجبورید از فاصله نزدیک عکس برداری کنید، بهتر است قبل از کار با کودک صحبت کنید، در این صورت او به شما به چشم یک متجاوز نگاه نمی کند. اینجا جایی است که شما باید از مهارت خود در ایجاد آرامش در افراد در هنگام عکاسی استفاده کنید.

از ژست های متعدد بپرهیزید

کودکان معمولا کم رو هستند، بنابراین دائما از آنها نخواهید به این حالت یا آن حالت قرار بگیرند. وقتی آنها شما و دوربین تان را پبذیرند و با شما احساس راحتی کنند، شما نیز عکس های بهتری در همه حالات خواهید گرفت.

روی زانو بنشینید

بهترین حالت برای دوربین این است که هم سطح با چشم های کودک باشد. این کار باعث می شود عکس جذاب و خوشایند تر شود. پس، به جای اینکه از نقطه نظر بزرگسالان عکس برداری کنید بهتر است وارد دنیای کودکان شوید.

تعدادی از عکس ها را از نمای نزدیک بگیرید

هر چند بزرگسالان از اینکه از نزدیک از صورت آنها عکس برداری شود راضی نیستند، اما عکس برداری از فاصله نزدیک از کودک می تواند ویژگی های او را بهتر به نمایش بگذارد. کودکان ذاتا دارای حالت چهره بسیار قوی هستند. سعی کنید از صورت آنها از فاصله های نزدیکعکس برداری کنید.

داشتن دستیار همیشه خوب است

کودکان را به انجام کاری سرگرم کنید، یک خرس پشمالو، یک توپ یا یک تفنگ آب پاش. بچه ها به سرعت مجذوب اسباب بازی های مورد علاقه خود می شوند و زمانی که کسی از آنها عکس برداریکند از آنها دست می کشند.

بی آلایش و خونگرم باشید

چرا که نه، شما می توانید با ارائه دلایل کافی از بچه ها بخواهید موقعیت و حالت صورت خود را تغییر دهند. تعریف کردن یک داستان جن و پری می تواند در روی بچه های کمی بزرگ تر تاثیر خوبی داشته باشد، در حالی که گفتن طرز تهیه یک کیک خوشمزه برای بجه های بزرگ تر جذاب تر است. از خلاقیت خود برای انتخاب موضوعات جذاب برای گروه های سنی مختلف کمک بگیرید.

به فضاهای باز بروید

بیشتر کودکان دوست دارند در فضای باز باشند تا یک محیط بسته و محدود. سعی کنید زمانی عکس برداری را آغاز کنید که خورسید زیاد بالا نیامده است، در این صورت یک محیط گرم و زیبا در عکس ایجاد خواهد شد. همچنین می توانید پلان هایی از کودک در حین بازی بگیرید. .

صبر و تحمل خود را بالا ببرید

اصولا عکس برداری از کودکان کار آسانی نیست، اما شما باید صبر کنید تا بتوانید بهترین نتیجه را بدست آورید. این بدین معنی نیز هست که ممکن است لازم باشد عکس برداری را به روز بعد موکول کنید. کودکان را نمی توان به آسانی مجبور به ژست گرفتن کرد، مخصوصا زمانی که در حال هوای خود هستند..

موبایل٬تبلت٬ کامپیوتر و .... را چگونه از فرزندمان جدا کنیم؟

یکی از مشکلاتی که بچه های امروزی دارند استفاده زیاد از لوازم الکترونیکی مانند تبلت و موبایل و... است. حال والدین چگونه باید آنها را از کودک شان جدا کنند.
این روزها به هر خانه‌ای که وارد می‌شوید، به جای سرگرم بودن کودکان با خمیرهای بازی که خلاقیت‌شان را بالا می‌برد و مهارت‌ دست‌های‌شان را بیشتر می‌کرد، تبلت‌هایی در دست بچه‌ها جا دارد که چشم‌های‌شان را خسته و مفاصل دست‌های‌شان را ضعیف می‌کند. در این میان والدینی که امکان خرید چنین ابزاری برای کودک‌شان ندارند هم از خود گذشتگی کرده و او را با گوشی هوشمند تلفن همراه‌شان سرگرم می‌کنند و مهارت کودک‌شان در انجام بازی‌های مختلف را به رخ این و آن می‌کشند. بچه‌های امروزی تمایلی به دویدن، کاردستی درست کردن و نقش‌پذیری در بازی‌هایی که نسل ما از آنها لذت می‌برد، ندارند. آنها ترجیح می‌دهند روی مبل راحتی لم بدهند، یک کاسه پفک کنارشان بگذارند و هر روز چندین مرحله از بازی‌ای که به آخر رساندنش کار هر کسی نیست را رد کنند.

✳️بچه‌های امروزی نمونه کوچک شده والدین‌شان هستند. نمونه آنهایی که در ‌مهمانی‌ها به جای گپ زدن با حاضران، به غایب‌های جمع وایبر می‌زنند و به‌جای چند متر دویدن، به‌دنبال نصب انواع اپلیکیشن‌های سلامت روی گوشی خود هستند. هدیه پژوهشگران فناوری اطلاعات به بچه‌های امروزی نه هوش بیشتر و نه ذهن آماده‌تر است. آنها روی مبل‌های راحتی، صاحب بدنی خسته و انباشته از چربی می‌شوند و پشت صفحه تبلت‌ها، چشم‌هایی آزرده و ذهنی آشفته را از آن خود می‌کنند.

✳️شاید بعد از خواندن این یادداشت، به قصد گرفتن تبلت فرزندتان از او، از روی مبل بلند شوید؛ اما بنشینید! نیازی به محروم کردن فرزندتان از تبلتش نیست، کافی است خودتان همین حالا گوشی را روی زمین بگذارید و نه با حرف، بلکه با آوردن ورزش و مطالعه به ساعت‌های مرده‌تان، به کودک خود هم سبک زندگی سالم را آموزش دهید.


✳️ساعت های استفاده کودکان از وسایل الکترونیکی را کاهش دهید…


✳️به ساعت نگاه کنید

با وضع کردن برخی قانون‌ها، ساعت‌های استفاده فرزندتان از تبلت را محدود کنید. برای مثال به او اجازه ندهید که سر میز شام آنرا همراه بیاورد.


✳️خاموشی بزنید

محققان می‌گویند تبلت‌بازی پیش از خواب می‌تواند فرزند شما را بی‌خواب کند. پس به او اجازه بازی کردن با تبلت پیش از خواب را ندهید و نگذارید آن را به اتاق خوابش ببرد.


✳️وقت‌شناس باشید

حتی اگر همه اطرافیان‌تان برای کودک خود تبلت خریده باشند، دلیلی ندارد که در سه سالگی به فرزندتان چنین هدیه‌ای بدهید. اگر می‌خواهید او را با تکنولوژی آشنا کنید، به او اجازه دهید برخی ساعات روز با تبلت یا موبایل شما بازی کند اما شخصی کردن این وسیله را از چنین سنی شروع نکنید.


✳️از خودتان شروع کنید

هرقدر هم که از لزوم فعالیت بدنی و قوی‌تر کردن ارتباطات رو در رو برای فرزندتان صحبت کنید، فایده‌ای ندارد. تا زمانی که او می‌بیند که در ‌مهمانی برای‌تان وایبر بازی شیرین‌تر از گپ زدن با دیگران است، تمایلی به گوش کردن به توصیه‌های‌تان پیدا نمی‌کند. اگر می‌خواهید فرزندتان زندگی مجازی را جایگزین تجربه‌های حقیقی زندگی نکند، خودتان در رعایت چنین اصلی پیشقدم شوید.


✳️دست به‌کار شوید

اگر تنها یک فرزند دارید، به او حق دهید برای پر کردن تنهایی‌اش به تبلت و... وابسته شود. در چنین شرایطی به جای جنگیدن با او، خودتان برای تغییر شرایط وارد عمل شوید.

بازی‌های دونفره پرتحرک و هیجان‌انگیز، هم می‌تواند سلامت جسم فرزندتان را تضمین کند و مهارت‌های حرکتی‌اش را تقویت کند و هم لحظات شاد و خوشی را برایش رقم بزند. اگر کودک‌تان از چنین نعمتی بهره‌مند شود دیگر نیازی به مدام بازی کردن با تبلت پیدا نخواهد کرد.

مکیدن انگشت در کودکان

«مکیدن شست» یا انگشت، یکى از عادات رایج دوران کودکى است. این رفتار براى کودکان خردسال کاملاً طبیعى و عادى است، ولى اگر بعد از 6 سالگى باز هم کودک مبادرت به مکیدن شست کند، نیاز به درمان و رسیدگى دارد، زیرا موجب به هم ریختگى ردیف دندان ها، فک و آرواره مى شود.

 

پژوهش ها نشان مى دهند حدود 75 درصد کودکان خردسال (تا یک سالگى) مُشت یا انگشتان خود را در دهان مى گذارند و مى مکند. انجام این کار براى این گروه سنى از کودکان آرامش بخش، سرگرم کننده و لذت بخش است. به طور معمول، کودکان زمانى مبادرت به مکیدن انگشت خود مى کنند که یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است.

 

علت مکیدن شست

انگشت مکیدن طبیعى ترین پاسخ کودک هنگام رویارویى با فشار روانى، اضطراب و مشکلات هیجانى - امنیتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان این رفتار در کودکان زیر 6-5 سال نباید عجله کرد، زیرا بسیارى از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن کودک کاهش مى یابند و به کلى از بین مى روند.

اما اگر کودک 7 ساله اى نتواند این عادت خود را ترک کند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترک چنین عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسیار دشوارتر مى شود. در صورتى این عادت را در زمره اختلال بررسى مى کنند که تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند که در حدود 15 درصد کودکانى که از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مکند، دچار مشکلات عاطفى - هیجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانى هستند. بیشتر این کودکان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متکى هستند.

زمانى که کودک سعى مى کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را کمک و یارى نمایند. حمایت روانى براى کودک امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود که کودک در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد.

 

عوارض ناشى از مکیدن شست

مکیدن انگشت بعد از 6 سالگى مى تواند مشکلات جدى در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مک زدن هاى با فشار کودک به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگى دندان ها و ناهنجارى هاى استخوان فک او مى شود. دندان هاى ردیف بالا به سمت بیرون کشیده مى شوند و دندان هاى ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان کج مى شوند.

 

مکیدن انگشت

اما سؤال بسیارى از والدین این است که چگونه مکیدن یک انگشت کوچک مى تواند موجب ناهنجارى شدید آرواره شود؟

علت آن است که استخوان بندى کودک تا قبل از 8 سالگى بسیار نرم و شکل پذیر است. متأسفانه زمانى که کودک به مدت طولانى انگشتش را مى مکد، در شکل ظاهرى آرواره خود تغییر به وجود مى آورد. اگر کودکى نتواند عادت شست مکیدن خود را تا قبل از آن که دندان هاى دائمی ردیف جلویى او در نیامده ترک کند، ممکن است در مدت چند ماه فک و آرواره او آسیب جدى ببیند.

 

علاوه بر آن، مکیدن شست یا انگشت مى تواند موجب نارسایى هاى کلامى (تلفظ اشتباه حرف هاى «ف» و «و»)، اختلال در جویدن، نوک زبانى صحبت کردن، اختلالات گفتارى (مثل لکنت زبان ، مِن مِن کردن و...)، خرخر کردن و باز ماندن دهان کودک شود. از آن جایى که بعد از چند سال مکیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت کودک دچار به هم ریختگى مى شود، بر خودپنداره او نیز تأثیرى منفى خواهد داشت.

 

شیوه هاى درمان

بهترین زمان براى ترک عادات و مشکلات رفتارى کودکان (و از جمله مکیدن انگشت) هنگامى است که خانواده (والدین کودک و اعضاى خانواده) تغییر و تحولى در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متارکه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.

 

یکى از ساده ترین روش هاى رفتار درمانى که بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیک کودک مى توانند با استفاده از آن عادت مکیدن شست در کودکشان را کاهش دهند، آن است که ابتدا یک ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با کودک صحبت کنند. سپس نمودارى از پیشرفت کودک تهیه کنند و به وسیله چسباندن عکس هاى عروسکى، ستاره ها و کارت هاى آفرین بر روى آن، روند بهبودى کودک را نشان دهند. خوب است که این نمودار بر روى دیوارى در دسترس کودک قرار گیرد و والدین از خود او براى چسباندن برچسب ها کمک بگیرند. در مرحله بعد، سعى کنند پایان هر هفته پاداش و جایزه اى براى ترک این عادت به کودک بدهند. جایزه مى تواند رفتن به پارک، تماشاى فیلم مورد علاقه کودک، یا بازى کردن با کودک باشد. در نظر داشته باشید ترک عادت در صورتى که کودک با شما همکارى و همراهى نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما مى توانید از نظرات کودک در این ضمن استفاده کنید و به او اجازه دهید که برچسب ها، ستاره ها و یا حتى نوع جایزه اش را خودش انتخاب کند.

 

مکیدن انگشت

روش دیگرى که براى ترک مکیدن انگشت (شست) به کار مى رود آن است که در طول روز ماده اى تلخ (البته بهداشتى ) به نوک انگشت کودک مى مالند تا کودک از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستکش یا جورابى تمیز به دست هاى کودک مى کنند، تا مانع از این کار کودک شوند.

 

زمانى که کودک سعى مى کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را کمک و یارى نمایند. حمایت روانى براى کودک امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود که کودک در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد. مثلاً والدین مى توانند با کودک بازى کنند، براى او کتاب بخوانند، با یکدیگر کاردستى بسازند و... . در این زمینه پدر و مادر مى توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترک عادت را براى کودکشان هرچه آسان تر و راحت تر کنند. گروهى از والدین سعى مى کنند با تذکرهاى پى در پى خود این عادت را از سر کودک بیندازند. در حالى که براى حذف عاداتى مثل مکیدن شست باید ابتدا علت اصلى این رفتار را پیدا کرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودى کودک برآمد. در موارد بسیارى، مکیدن انگشتان ناشى از نیاز کودک به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان کودک مى توانند با استفاده از روش هاى زیر به کودک کمک نمایند تا بر این مشکل خود غلبه کند.

 

- هیچ گاه سعى نکنید براى ترک عادت کودک بر او فشار آورید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.

- به کودک کمک کنید تا روش هاى مقابله با تنش ها و فشارهاى روانى را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت کند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت کند و...

- سعى کنید دست هاى کودک را به نوعى مشغول نگه دارید. ( نقاشى بکشد، کاردستى بسازد، مجسمه هاى سفالى درست کند و(....

 

 مکیدن انگشت

- شنیدن داستانى شیرین، ماجرایى افسانه اى و خاطره اى از دوران کودکى، موجب تسلى و آرامش خاطر کودک هنگام خواب مى شود.

- تماس بدنى (مثل نوازش کردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگى کودک مى شود و او را از اضطراب و نگرانى رها مى سازد. سعى نکنید با مسخره کردن و شرمنده کردن کودک او را مجبور به ترک عادت کنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودکم بینى و احساس بى ارزشى در کودک مى شود.

- سعى کنید عواملى را که موجب آزار روحى کودک مى شود، از بین ببرید.

- زمانى که کودک انگشتش را مى مکد، با او بازى نکنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نکنید. اما زمانى که انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه کنید و او را نوازش کنید.

- انگشت مکیدن رفتارى ناخودآگاه است. پدر و مادر مى توانند با اشاره اى کوچک، کودک را نسبت به این حرکت خود آگاه کنند.

- زمانى که کودک انگشتش را مى مکد، او را جلوى آیینه ببرید.

- سعى کنید هیچ گاه دچار احساس ناکامى و شکست نشوید، زیرا این رویه را به فرزندتان نیز منتقل خواهید کرد.

- روش هاى آرام سازى عضلانى را با کودک تمرین کنید: تمرین هاى یوگا (تمرین هاى تخلیه هیجانى و شیوه درست نفس کشیدن)، تمرین آرام سازى، تنفس هاى عمیق و تمرین هاى رهاسازى عضلات

 

توصیه هایی برای اینکه کودک بهتر بخوابد

خواب این امکان را برای کودک فراهم می کند تا قوای از دست رفته ی خود را بازیابد، بزرگ شود و مغز او رشد کند.

 

میزان خواب کودک در روز

کودک در اولین ماه های تولدش زیاد می خوابد. میزان خواب کودک بسیار بیشتر از میزان بیدار بودنش است.

- درابتدای تولد: حدود 18 تا 20 ساعت

- 1 تا 3 ماهگی: 18 تا 19 ساعت

- 4 تا 5 ماهگی:16 تا 17 ساعت: دوره ای که برنامه ی ساعت خواب کودک کمی ثابت می شود.

- 6 تا 8 ماهگی: 15 تا 16 ساعت

- 9 تا 12 ماهگی: 14 تا 15 ساعت

 

خواب روزانه ی کودک

 - از ابتدای تولد تا 6 ماهگی: 3 بار خواب روزانه ضروری است: یک بار پیش از ظهر و دو بار بعد از ظهر.

- از 9 ماهگی تا 1 سالگی: خواب بعد از ظهر در این سن دیگر اجباری نیست.

توصیه هایی برای اینکه کودک بهتر بخوابد

- کودک را چه در روز و چه در شب در تاریکی کامل نخوابانید. زیرا کودک تا 3 یا 4 ماهگی برای تفکیک شب و روز از یک دیگر مشکل دارد؛ به طور مثال شب ها چراغ خوابی در اتاق کودک روشن کنید.

- کودک را با عجله نخوابانید: او را عادت دهید که آرام آرام به خواب برود.

 

- قبل از خواب با کودک بازی هایی نکنید که موجب سرزندگی او شود.

- فضای آرام و اطمینان بخشی در اتاق خواب کودک به وجود آورید.

- کودک را مجبور نکنید تا بلافاصله بعد از دراز کشیدن به خواب برود.

- از تغییردادن محل گهواره ، اسباب بازی ها و تشک خواب او پرهیز کنید.

- زمانی که مشاهده کردید کودک گریه می کند، بسیار تکان می خورد، خمیازه می کشد و چشمانش را می مالد، بدین معناست که خسته است و وقت خواب اوست.

- لازم نیست زمانی که او می خوابد هر 15 دقیقه در اتاق او را بازکنید تا از خواب بودن او اطمینان یابید. زیرا ممکن است این کار باعث بد خوابی او شود.

- هنگامی که کودک در اتاق خوابش بیدار می شود و گریه می کند  فورا وارد اتاق خواب او نشوید. چند لحظه صبر کنید تا او خود دوباره به تنهایی بخوابد.

- کودک اغلب در طول خوابش، بیدار می شود و گریه می کند و سپس فورا دوباره می خوابد. گاهی 8 بار در شب بیدار میشود: بیدار شدن او ، بین 1 تا 10 دقیقه، طول می کشد. کودک گریه می کند، غرغر می کند و دوباره می خوابد؛ نباید در مدت این بیدار شدن به کودک سر زد. زیرا او عادت می کند که به تنهایی نخوابد و حتما کسی برای خوابیدن در کنار او باشد.

- بهتر است سر و صدای خانه به اتاق کودک راه نیابد. لازم است کودک  در سکوت بخوابد.

- بین 3 تا 6 ماهگی نیازی نیست که نیمه شب ها به کودک شیر داد مگر آن که پزشک شیر دادن در نیمه های شب را توصیه کرده باشد.

- بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که کودک در اولین هفته های تولد در اتاق خواب والدین بخوابد. اما این وضع بهتر است بیش از 6 ماه طول نکشد. زیرا ممکن است در آینده برای کودک مشکلات خواب و مشکلات رفتاری به وجود آورد.

- کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار اضطراب و یا افسردگی بوده اند، ممکن است در خوابیدن کمی مشکل داشته باشند.

 

کودک باید به چه شکلی بخوابد؟

- کودک باید حتما به پشت بخوابد. زیرا در صورتی که کودک روی شکم بخوابد با خطر جدی مرگ ناگهانی رو به رو است.

- صورت کودک را باز بگذارید.

- دمای اتاق نباید از 18 تا 20 درجه بیشتر شود. بعضی از والدین تصور می کنند که هرچه اتاق گرمتر باشد کودک سلامتی بیشتری خواهد داشت: این فکر اشتباه باعث به وجود آمدن آلرژی های گوناگون می شود(اگزما، التهاب نایژه(برونشیت)، آسم، التهاب گلو و ...(.

 

- در اتاق کودک سیگار نکشید.

- از تشک مناسب برای اندازه ی تخت کودک استفاده کنید.

 

عطر و ادکلن کودک، به کودکان عطر بزنیم یا نزنیم؟

هرگز عطر را روی پوست کودک اسپری نکنید.

اسپری کردن عطر روی لباس عوارض پوستی ندارد و بهترین کار این است که به جای استفاده از عطر، بهداشتکودکان را رعایت کنید تا به خوشبوکننده ها نیاز پیدا نکنند. نه تنها عطر و ادکلن، بلکه حتی کرم های معطر مخصوص بزرگسالان هم مناسبکودکان نیست زیرا پوست بچه ها و سیستم تنفسی شان بسیار حساس است و محصولاتی که برای آنها به کار می رود، باید خاص و تایید شده باشد. امروزه عطر و ادکلن های مخصوصکودکان هم وارد بازار شده اما به صرف اینکه روی عطری نوشته شده مخصوصکودکان، نباید به آن اطمینان کرد. لازم است عطر یا محصول بهداشتی که خریداری می شود، نشانه استاندارد و برچسب معتبر داشته باشد.

استودیو روناک : برایکودک مبتلا به آلرژی اصلا نباید از عطر یا محصولات آرایشی - بهداشتی معطر استفاده کرد زیرا باعث می شود بدنکودک واکنش شدید نشان دهد. از سوی دیگر، گاهی استفاده از عطر روی پوست در شرایط عادی باعث حساسیت نمی شود اما در مواجهه با آفتاب باعث خارش، قرمزی و ایجاد تاول و ترشح و لک خواهد شد. اگر فرزندتان آلرژی ندارد، استفاده گهگاهی از عطر مخصوصکودکان اشکالی ندارد اما هرگز عطر را روی پوستکودک اسپری نکنید زیرا ممکن است باعث بروز حساسیت یا لک شود.

اسپری کردن عطر روی لباس عوارض پوستی ندارد و بهترین کار این است که به جای استفاده از عطر، بهداشتکودکان را رعایت کنید تا به خوشبوکننده ها نیاز پیدا نکنند.

 

 

 

 

بوسیدن کودک

آیا تا به حال برایتان پیش آمده کودکی را از سر محبت بیش از اندازه، برخلاف میل او ببوسید یا در آغوش بکشید؟ متاسفانه یکی از عادت‌های ناسالم ما ایرانی‌ها این است که نمی‌دانیم چطور و چقدر احساسات خود را به دیگران، مخصوصا بچه‌ها، بروز بدهیم و خیلی‌هایمان هم مدیریت و کنترلی بر احساسات و هیجان‌های خود نداریم. این ضعف مدیریت و کنترل، می‌تواند برای کودک‌، بسیار بیشتر از ما بزرگ‌ترها آزاردهنده باشد. به ‌همین دلیل در «فرزندپروری» این شماره، پای صحبت‌های دکتر  امیری، فوق‌تخصص روان‌پزشکی کودک و نوجوان  نشستیم تا بیشتر با عواقب این رفتار آشنا شویم.

توصیه‌ها و هشدارهای دکتر  امیری به بزرگترهایی که کودکان را زیاد می‌بوسند

 اصلا چرا بعضی از ما بزرگ‌ترها به خودمان اجازه می‌دهیم احساسات خود را بدون توجه به خواست بچه‌ها، نسبت به آنها بروز بدهیم؟

متاسفانه این رفتار نادرست، ناشی از پایین بودن سواد عاطفی افراد است.

منظورتان از سواد عاطفی چیست؟

سواد عاطفی یعنی اینکه بتوانیم احساسات خود و طرف مقابلمان را بشناسیم و آنها را کنترل کنیم. فردی که سواد عاطفی داشته باشد، سعی نمی‌کند به زور و اجبار، احساسات و هیجان‌های خود را به دیگری تحمیل کند. این فرد، تمام تلاش خود را می‌کند تا فرد مقابلش را در شرایطی قرار بدهد تا او هم خواسته‌ای مشابه خواسته خودش داشته باشد. یعنی اگر شما به اندازه کافی سواد عاطفی داشته باشید و نتوانید فرزندتان یا کودکی را که دوست دارید برای بوسیدن و بوسیده‌شدن یا در آغوش کشیده شدن سر وجد بیاورید و او را طالب این کار کنید، با اعمال کنترل بر احساسات و هیجان‌های درونی‌تان، از انجام این عمل خودداری خواهید کرد.

 چرا؟

چون می‌دانید حتی یک بوسه ملایم یا در آغوش کشیدن معمولی هم می‌تواند باعث آزار روانی آن کودک شود و از آنجا که شما او را دوست دارید، به‌طور حتم راضی به آزار دیدنش نخواهید شد.

 یعنی بوسیدن و در آغوش کشیدن اجباری بچه‌ها، حتی اگر به دلیل محبت بیش از اندازه به آنها باشد هم می‌تواند نوعی کودک‌آزاری محسوب شود؟

بله، این اقدام می‌تواند علاوه بر کودک‌آزاری فیزیکی، نوعی کودک‌آزاری هیجانی هم محسوب شود که البته هیجانی بودن آن، پررنگ‌تر از فیزیکی بودنش است.

 بعضی از ما بزرگ‌ترها به بهانه اینکه بچه‌ها معنای دوست داشتن را به ‌خوبی درک نمی‌کنند، آنها را به زور می‌بوسیم یا در آغوش می‌کشیم. آیا این کار با چنین بهانه‌ای هم توجیه‌پذیر نیست؟

نه، به ‌هیچ وجه. مردم باید بدانند دوست داشتن یک‌طرفه، حتی در مورد بچه‌ها، دردسرساز و اقدامات بعدی ناشی از آن هم نوعی بی‌سوادی عاطفی است. به‌عبارت ساده‌تر، یا باید پتانسیل و قدرت آن را داشته باشیم که احساس و هیجان ناشی از دوست داشتن را در فرد مقابلمان هم ایجاد کنیم، یا آنقدر توانمند و باسواد باشیم که بتوانیم احساسات خود را کنترل کنیم و آنها را برخلاف میل طرف مقابلمان بروز ندهیم.

آیا می‌توانیم «نه» گفتن را به بچه‌هایی در هر سنی آموزش بدهیم؟

واقعیت این است که خیلی از بچه‌ها به‌طور ذاتی دارای این قدرت هستند و ما با رفتار نادرست خود، قدرت‌های ذاتی مانند توانایی «نه» گفتن را از آنها می‌گیریم. مثلا فرض کنید فردی مانند خاله، عمه یا یکی از دوستان خانوادگی‌تان، فرزند شما را ببوسد یا او را در آغوش بکشد؛ فرزندتان هم در برابر این رفتار، جای بوسه را پاک کند یا به ‌زور خودش را از آغوش طرف مقابل بیرون بکشد. چه کار می‌کنید؟ به‌طور حتم، خیلی‌ از ما در چنین شرایطی، فرزند خود را سرزنش می‌کنیم و به او می‌گوییم: «وای! خیلی کار بدی کردی! عمه تو را دوست دارد که می‌بوسدت.» در چنین شرایطی، اجازه نمی‌دهیم فرزندمان «نه» گفتن را تجربه کند. ما باید بچه‌ها را در مقابل این موقعیت‌هایی که ممکن است در طول زندگی بارها و بارها برایشان تکرار شود، آزاد بگذاریم.

 

 حالا اگر کودک تمایل به بوسیده شدن بیش از اندازه داشت، چه؟

باید به‌عنوان بزرگ‌تر، بچه‌ها را از همان سن کودکی با سواد عاطفی آشنا کنیم و به آنها بگوییم این همه ط