تکان دادن نوزاد بسیار خطرناک است !

تکان دادن نوزادان برای آرام کردن گریه آنها، می‌تواند آسیب‌های مغزی متعددی را ایجاد کند بدون آنکه نشانه ظاهری در آنها مشاهده شود.

 چنانچه والدین یا پرستار به علت گریه مداوم نوزاد پی‌نبرند، ممکن است به سرعت وارد عمل شوند و تکان دادن نوزاد را آغاز کنند که این امر سبب آسیب مغزی در نوزاد و در نتیجه باز ایستادن نوزاد از گریه می‌شود.

هرچند میزان آسیب مغزی به تکرار، شدت و استمرار تکان دادن نوزادان وابسته است اما آسیب‌های کوچکی چون زودرنجی، رخوت و بیحالی، تشنج، استفراغ یا بی‌اشتهایی و دیگر آسیب‌های جدی‌تر مانند آسیب چشمی یا شکستگی استخوان از عوارض تکان دادن نوزاد است.

بیشتر قربانیان این مشکلات شیرخواران زیر 2 سال هستند و آسیب‌پذیرترین آنها نیز شامل نوزادان نارس، نوزدان کم وزن، نوزدان مبتلا به کولیک مفرط، نوزدان معلول، دو قلوها و فرزندخوانده‌ها هستند که البته پدران بیش از مادران در بروز این آسیب‌ها نقش دارند. علائم این سندرم چیست؟

آمارها نشان می دهد که ۵ تا۱۰% این کودکان کاملاً بهبود می یابند. میزان آسیب دیدگی مغز بستگی به مقدار و مدت تکان دادن و نیرویی که به کار برده می شود دارد بنابراین علائم از خفیف تا شدید متغیر است.

در مواردی که آسیب متوسط تا شدید باشد سه ضایعه عمده دیده می شود که عبارتند از:

1- هماتوم ساب دورال (جمع شدن لخته خون بین مغز و جمجمه)

2- ادم مغزی (ورم مغز)

3- خونریزی در شبکیه (خونریزی در پرده خلفی چشم)

 4- ادم کنترل نشده مغزی اغلب منجر به مرگ می شود.

 5-  خونریزی ته چشم نیز در اکثر موارد باعث از دست دادن دید به طور کامل یا جزیی می گردد.

6- تجمع لخته خون بین مغز و استخوان سر نیاز به جراحی و تخلیه دارد.

 

علائم سندرم خفیف:

1- تهوع و استفراغ

2-  خواب آلودگی

3- تحریک پذیری

4-  اختلالات بلع و تغذیه

5- از دست دادن جزئی دید

6- تغییرات شخصیتی و رفتاری

7- ناتوانی در یادگیری

8- اختلالات تشنجی

9-  تاخیر در نمو کودک

 

علائم سندرم متوسط و شدید:

·        تشنج/تکرار شونده

·        غییر سطح هوشیاری و نهایتاً اغماء

·        مشکلات تنفسی

·        خواب آلودگی شدید

·        فلج های مختلف

·        شکستگی های مختلف

·        مرگ

 

چه کسی و به چه علت کودک را تکان می دهد:

اغلب مردان این عمل را مرتکب می شوند، این افراد در اوایل دهه سوم زندگی بوده و به عنوان پدر یا به عناوینی دیگر با کودک در تماس هستند. زنانی که این عمل را انجام می دهند معمولاً پرستار یا مراقب کودک می باشند. اما مهم است به خاطر داشته باشیم هر فردی که با یک کودک ناآرام مواجه شود چون کمبود خواب دارد و یا تحت عوامل استرس زای بیرونی است میتواند خطر آفرین باشد.

گریه تنها راهی است که کودک به وسیله آن می تواند به ما بگوید به چیزی مانند غذا، تعویض کهنه یا بغل کردن احتیاج دارد. گریه صدای ناخوشایندی است و باید هم باشد چرا که اگر خوشایند بود نادیده گرفته شده و به نیازهای کودک پاسخ داده نمی شد. یک مادر بی تجربه وقتی نتواند بر گریه مداوم کودک که گاهی ۳ تا ۴ ساعت طول می کشد تحمل کند، عصبانی شده و برای ساکت کردن وی اقدام به تکان دادن و حتی آزار رساندن به او می کند.

برای پیشگیری از ضایعات SBS چه کارهایی می توان انجام داد:

 هرگز یک شیرخوار یا طفل کوچک را تکان ندهید.

همیشه از سر کودک به نحو مناسب حمایت کنید. به هر کسی که می خواهد از کودک مراقبت کند،آموزش دهید به خصوص به مراقب کودک بیاموزید چگونه از سر کودک هنگام نگه داشتن، بازی کردن و جابجا کردن وی حمایت کند.

مطمئن شوید افرادی که با کودک سرو کار دارند از خطرات تکان دادن کودک اطلاع داشته باشند. این افراد می توانند والدین، پدر بزرگ، مادر بزرگ، کودکان دیگر، دوستان و سایر خویشاوندان باشند.

پیش از به وجود آمدن این موقعیت به راه حلی برای غلبه بر عصبانیت خود بیندیشید.

بیشتر: سلامت نیوز (تندرستی): سلامت:تکان دادن نوزاد بسیار خطرناک است.

منابع:

jamnews.ir

salamatnews.com

 

10 نکته برا ی گرفتن عکس های دوست داشتنی از کودکان

عکس برداری دسته جمعی یکی از قدیمی ترین متدهای عکاسی در دنیاست. این نوع عکاسی شامل عکاسی کردن از افراد خانواده، شاگردان یک کلاس و یا مدرسه و همین طور گروه دوستان می باشد. در این پست نکاتی در مورد اینکه چگونه می توانید عکس های گروهی بهتری بگیرید ارائه شده است.

هنگامعکس برداری از حداقل لوازم استفاده کنید

زیادی بودن لوازم و تجهیزات تجملی و نورپردازی می تواند باعث ایجاد ترس و خجالت در کودک شود. بهتر است این نوع عکس برداری را در فضای باز و در حالی که عکاس دور از صحنه قرار دارد انجام شود. در این صورت نیازی به کابل های متعدد و پیچیده استودیو نیز نیست، که این خود باعث وحشت زدگی کودک می شود.

قبل از عکس برداری با والدین صحبت کنید

والدین می توانند ایده های خوبی در مورد چگونگی عکس برداری به شما ارائه کنند. همیشه قبل از عکس برداری در مکان های عمومی از والدین سوال کنید. اگر قصد دارید از عکس ها برای تبلیغات استفاده کنید، باید از والدین بخواهید فرم رضایت نامه و قرارداد را امضا کنند، چون آنها حق دارند در مورد مسائل مالی آن نظر خود را اعلام کنند.

با کودکان صحبت کنید

اگر مجبورید از فاصله نزدیک عکس برداری کنید، بهتر است قبل از کار با کودک صحبت کنید، در این صورت او به شما به چشم یک متجاوز نگاه نمی کند. اینجا جایی است که شما باید از مهارت خود در ایجاد آرامش در افراد در هنگام عکاسی استفاده کنید.

از ژست های متعدد بپرهیزید

کودکان معمولا کم رو هستند، بنابراین دائما از آنها نخواهید به این حالت یا آن حالت قرار بگیرند. وقتی آنها شما و دوربین تان را پبذیرند و با شما احساس راحتی کنند، شما نیز عکس های بهتری در همه حالات خواهید گرفت.

روی زانو بنشینید

بهترین حالت برای دوربین این است که هم سطح با چشم های کودک باشد. این کار باعث می شود عکس جذاب و خوشایند تر شود. پس، به جای اینکه از نقطه نظر بزرگسالان عکس برداری کنید بهتر است وارد دنیای کودکان شوید.

تعدادی از عکس ها را از نمای نزدیک بگیرید

هر چند بزرگسالان از اینکه از نزدیک از صورت آنها عکس برداری شود راضی نیستند، اما عکس برداری از فاصله نزدیک از کودک می تواند ویژگی های او را بهتر به نمایش بگذارد. کودکان ذاتا دارای حالت چهره بسیار قوی هستند. سعی کنید از صورت آنها از فاصله های نزدیکعکس برداری کنید.

داشتن دستیار همیشه خوب است

کودکان را به انجام کاری سرگرم کنید، یک خرس پشمالو، یک توپ یا یک تفنگ آب پاش. بچه ها به سرعت مجذوب اسباب بازی های مورد علاقه خود می شوند و زمانی که کسی از آنها عکس برداریکند از آنها دست می کشند.

بی آلایش و خونگرم باشید

چرا که نه، شما می توانید با ارائه دلایل کافی از بچه ها بخواهید موقعیت و حالت صورت خود را تغییر دهند. تعریف کردن یک داستان جن و پری می تواند در روی بچه های کمی بزرگ تر تاثیر خوبی داشته باشد، در حالی که گفتن طرز تهیه یک کیک خوشمزه برای بجه های بزرگ تر جذاب تر است. از خلاقیت خود برای انتخاب موضوعات جذاب برای گروه های سنی مختلف کمک بگیرید.

به فضاهای باز بروید

بیشتر کودکان دوست دارند در فضای باز باشند تا یک محیط بسته و محدود. سعی کنید زمانی عکس برداری را آغاز کنید که خورسید زیاد بالا نیامده است، در این صورت یک محیط گرم و زیبا در عکس ایجاد خواهد شد. همچنین می توانید پلان هایی از کودک در حین بازی بگیرید. .

صبر و تحمل خود را بالا ببرید

اصولا عکس برداری از کودکان کار آسانی نیست، اما شما باید صبر کنید تا بتوانید بهترین نتیجه را بدست آورید. این بدین معنی نیز هست که ممکن است لازم باشد عکس برداری را به روز بعد موکول کنید. کودکان را نمی توان به آسانی مجبور به ژست گرفتن کرد، مخصوصا زمانی که در حال هوای خود هستند..

شما خسیس ترین و بدترین پدر و مادر دنیا هستید!

آکاایران ماهنامه دنیای سلامت – ترجمه سمیرا سرایلو: از سنین خیلی پایین، بچه ها شروع به گفتن و انجام کارهایی می کنند که تنها هدفشان آزمودن عکس العمل والدین شان است. آنها به دقت نوع عکس العمل و پاسخی را که دریافت می کنند می سنجند و ارزیابی می کنند و از آن اطلاعات استفاده می کنند تا برای رسیدن به خواسته شان والدین شان را مجاب و وادار به انجام کاری مطابق میلشان کنند. در اینجا پنج تا از رایج ترین تاکتیک های کلامی که کودکان استفاده می کنند تا یا شما را وادار به کاری کنند یا دلتان را به رحم بیاورند آورده شده است:

در بین کودکان معمول است که چیزهایی را بگویند که می دانند بیشترین صدمه را به شما، غرور و شخصیت تان می زند، به این امید که شما از تصمیمات تان منصرف و پشیمان شوید. به احتمال زیاد دست کم والدین در طول انجام وظایف پدر و مادری شان «از تو متنفرم» را حداقل یک بار از فرزندشان شنیده اند. به خاطر داشته باشید که بخشی از تربیت خوب در این خلاصه می شود که به فرزندان تان کمک کنید تا بیاموزند چگونه خشم و سرخوردگی شان را به شیوه های مناسب و خوب کنترل کنند.

 شما خسیس ترین و بدترین پدر و مادر دنیا هستید!

اگر شما به راحتی تسلیم خواسته های فرزندتان شوید چون فقط می خواهید از برخورد و مقابله اجتناب کنید یا نمی خواهید او را ناراحت کنید (فرزندتان از دست شما عصبانی شود)، شما ممکن است با رفتارتان این باور را که داد و فریاد زدن و جیغ کشیدن و گفتن حرف های زشت و زننده کار مناسبی است در فرزندتان تقویت کنید، و ممکن است فرزندتان با این فکر بزرگ شود که داد و فریاد کردن، توهین های زشت و زننده و همچون رئیس به زیردستان دستور دادن، همیشه و همه جا راه مناسبی برای رسیدن وی به خواسته هایش است.

همه بچه ها این کار را انجام می دهند!

بچه ها عاشق این هستند که به پدر و مادرشان احساس گناه بدهند. آنها اغلب چیزهایی از این دست می گویند، «من هیچ وقت کار جالبی انجام نمی دهم»، فقط برای اینکه ببینند آیا می توانند ذهنیت والدین شان را عوض کنند یا نه. اما تسلیم شدن در مقابل این گونه اعتراض ها فقط این باور را در فرزندتان تقویت می کند که ذهنیت و روحیه گرفتار و قربانی راه مناسبی برای رسیدن او به خواسته هایش است. چنین رفتاری می تواند دوستانش را وادارد که برای او متاسف شوند و غصه بخورند. برای مثال، با گفتن، «ما هیچ وقت کاری که من دوست دارم را در تعطیلات انجام نمی دهیم،» یا «ما هیچ وقت جایی نمی رویم که من دوست دارم،» این گروه از بچه ها ممکن است تلاش کنند تا دوستان شان از انجام کارهایی که او می خواهد انجام دهد و نمی تواند احساس گناه کنند.

اگرچه این تاکتیک ممکن است که گاهی روی هم سن و سالان شان کار کند، اما ممکن است که آنها را بعد از مدتی برنجاند و اذیت کند و می تواند به روابط اجتماعی فرزندتان صدماتی جدی وارد کند. به وضوح به فرزندتان بفهمانید که علی رغم تلاش وی برای دادن احساس بد به شما، شما نظرتان را تغییر نخواهید داد.

در عوض، همچون الگویی مقتدر به او نشان دهید که چگونه به شیوه مناسبی احساسات تان را کنترل می کنید و با این کار به او نشان دهید که او قدرتی در کنترل احساسات شما ندارد. حتی اگر حقیقت دارد که بچه های دیگر آزادی بیشتری دارند، با این وجود به وضوح و روشنی توضیح دهید که شما قصد تغییر قوانین را ندارید. در عوض، به فرزندتان کمک کنید تا این حقیقت را که زندگی همیشه وفق مراد نیست بپذیرد و با آن کنار بیاید.

من می روم با مادربزرگم زندگی می کنم!

تهدیدهای مشخصی از جمله «از خانه فرار می کنم»، یا تهدیدات مبهم تری مانند، «پشیمان می شوید!» به منظور به زانو در آوردن والدین و مجبور کردن آنها به تغییر تصمیمات شان مورد استفاده قرار می گیرد. به هر حال تسلیم شدن در برابر این گونه تهدیدها پرتگاهی خطرناک و مرگبار است. اگر یکبار این کار را انجام دهید، فرزندتان در آینده بر تهدیداتش خواهد افزود و فشار بیشتری را بر شما وارد خواهد کرد. و به طور نگران کننده و متاسفانه، اکثر بچه ها با چنین تهدیداتی به خواسته هایشان دست می یابند.

اگر بچه ای بیاموزد که تهدیدها مفید واقع می شوند، تهدیدات وی در دوران نوجوانی جدی تر خواهد شد- مانند تهدید به صدمه زدن به خود. مهم است که تهدیدات سالم را جدی بگیرید و عکس العمل درست و مناسب از خود نشان دهید، آن هم با در نظر گرفتن تدابیر و تمهیدات مناسب و به جا، اما به همان اندازه هم اهمیت دارد که اطمینان حاصل کنید که این تهدیدات در رسیدن فرزندتان به خواسته هایش نقشی ندارند.

تو بهترین مامان دنیایی

بچه ها همیشه برای رسیدن به خواسته شان و از بین بردن موانع و مخالفت ها از کلمات زننده و خشن استفاده نمی کنند- گاهی اوقات آنها از گفتن کلمات خوب و قشنگ برای چاپلوسی کردن و شیره مالیدن سر والدین شان نیز بهره می جویند. بچه های زرنگ و زبل با گفتن اینکه چه والدین فوق العاده ای دارند، سعی به شدت متاثر کردن و تحت تاثر قرار دادن پدر و مادرشان را دارند.

 اغلب آنها با گفتن جملاتی از این دست، «بابا همیشه می گه نه، اما شما اصلا اینطوری نیستید» سعی دارند تا یکی از والدین را در مقابل دیگری قرار دهند و آنها را به چالش با هم بکشند. طعمه چنین ترفندها و شگردهایی نشوید. هرچند که خیلی عالی و خوشایند است که به نظر فرزندتان فوق العاده برسید، اگر حد و حدودی قائل شده اید به هیچ وجه اجازه ندهید این احساسات قشنگ قلبتان را به لرزش درآورد.

لطفا؟ فقط این دفعه…

خواهش و التماس می تواند تاکتیک موثر و مفیدی برای تضعیف و اقناع والدین باشد. بچه ها ممکن است گریه و زاری کنند، غرولند و گلایه کنند یا فقط بحث و مجادله کنند به این امید که شما هم با آنها همراه شوید و از موضع خود پایین بیایید. آنها ممکن است چانه بزنند، شرط بگذارند یا حتی قول هایی بدهند، مثل، «اگر بگذارید امروز با دوست هایم بروم بیرون، فردا کل خانه را تمیز می کنم.»

مهم است که بچه ها بفهمند خواهش و التماسشان کوچکترین اثری در شما ندارد و شما محکم و ثابت قدم بر تصمیم تان هستید. این کار رفتار خوب و خوشایندی نیست و قطعا در روابط دوستانه و آتی آنها به سودشان نخواهد بود.

 خودتان صلاح ببینید که می توانید چه چیزهایی را نادیده بگیرید و به وضوح مشخص کنید که قول خشک و خالی و مرتب نق زدن به نفع آنها نخواهد بود. اینها می تواند صرفا بخشی از ترفندهای بچه ها در مجاب کردن والدین شان باشد، بنابراین بدانید که عکس العمل و رفتار شایسته و به جای شما نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت و رفتار فرزندتان دارد.

روانشناسی کودک - روان شناسی کودکان و نوجوان - برترینها

نوزاد خود را برای فصل بهار آماده کنیم

 با آمدن فصل بهار شکوفه ها بر سر درختان شروع به باز شدن می کنند و پرندگانی که به خاطر سرمای زمستان مهاجرت کرده بودند برای خوش آمد گویی به فرا رسیدن فصل بهاشر بازمی گردند. همانطور که به همراه کودک دلبند خود به تماشای بیدار شدن دنیا از خواب زمستانی نشسته اید لازم است تا به راهنمایی های مهمی در خصوص مراقبت از کودکبرای حفظ سلامتی او در این فصل اشاره کنیم.

وجود دانه های گرد و غبار در هوای بهاری

حساسیت هایی چون ورم غشا بینی، زکام در اثر حساسیت و سرماخوردگی های بهاری از مشکلات شایع برای نوزادان و بچه ها در این فصل هستند. هرچند پزشکان متخصص اطفال بر این باورند که کودکان زیر 3 سال دچار حساسیت فصلی نمی شوند اما در بعضی از کودکان پایین تر از این سن خارش و آبریزش چشم یا تحریکات پوستی دیده شده است.

اگر کودکشما دچار آبریزش یا گرفتگی بینی، عطسه های مکرر، گلودرد و سرفه که در هنگام صبح و شب بیشتر می شود، و قرمزی و خارش چشم و بینی شده است ممکن است که او آلرژی داشته باشد.

اما اگر بین ماههای مهر تا بهار در کودکعلائمی چون تب به همراه مشکلات تنفسی، آبریزش بینی، سرفه های خشک، احتناق، وجود داشته باشد احتمال دارد که او دچار سرماخوردگی باشد نه آلرژی. پیشنهاد می شود چنانچه کودکشما زیر 3 ماه دارد و دچار تب بالا شده است هرچه سریعتر به پزشک متخصص مراجعه کنید.

برای برطرف کردن سرما خوردگی یا آلرژی کودکخود می توانید از قطره سالین یا سدیم کلراید برای باز کردن و برطرف کردن مخاطهای بینی استفاده کنید اما بهتر است قبل از آن با پزشک نوزاد مشورت کنید. زمانیکه می خواهید از قطره سالین یا سدیم کلراید استفاده کنید، سر کودکرا به سمت عقب خم کنید سپس قطره را در داخل بینی چکانده و پس از چند دقیقه با استفاده از پوآر بینی آب و مخاطهای اضافه را از بینی خارج کنید.

ممکن است بعضی از کودکان بینی‏اشان آنقدر گرفته باشد که درهنگام شیر خوردن نتوانند خوب تنفس کنند بنابراین به مادران تو صیه می شود 15 دقیقه قبل از شیردهی از قطره بینی استفاده کرده و بیرون بینی را با ژل های مخصوص چرب کرده تا از میزان ناراحتی کاسته شود. اما اگر این کار باعث ناراحتی کودکمی شود از انجام دادن آن خودداری کنید.

وجود دانه های گرد و غبار در هوا یکی از رخ دادهای فصل بهار بوده و می تواند باعث به وجود آمدن مشکل برای کودکان و حتی بزرگسالان شود. استفاده از دستگاه های بخور و مرطوب کننده هوا در اتاق کودکمی توان به کاهش محرک های آزار دهنده در هوا کمک کرد. بعضی از پزشکان توصیه می کنند که حمام رفتن قبل از خواب تا حد زیادی از ایجاد آلرژی جلوگیری کرده یا از میزان آن کم می کند. همچنین پیشنهاد شده است در روزهایی که هواشناسی میزان گرد و غبار در هوا را بالا نشان می دهد در و پنجره خانه و ماشین کاملا بسته باشد تا از ورود گرد و غبار به داخل جلوگیری شود همچنین در این روزها ( صبحهای زود زمان گرده افشانی درختان در فصل بهار است ) فعالیت های خارج از منزل را تا جایی که امکان دارد محدود کرده و بهتر است لباسهای شسته شده را بیرون از منزل آویزان نکنید. برای خشک شدن آنها می توانید از دستگاه خشک کننده استفاده کرده یا آنها را داخل منزل آویزان کنید.

پوشش مناسب برای کودکان در فصل

تغییر فصل از زمستان به بهار نشاندهنده تغییر لباسهای داخل کمد کودک نیز است. زمان آن فرا رسیده است تا لباسهای پشمی و پتوهای ضخیم را کنار بگذارید. برای راحتی کودک خود نیز از پارچه های پنبه ای سبک وزن در کمد لباس ها و تخت خواب او استفاده کنید.

متخصصین اطفال پیشنهاد می کنند در فصل بهار از پارچه های خنک اما ایمن و محافظت کننده پوست کودک در برابر نور خورشید استفاده شود. پوست کودکان بینهایت لطیف بوده و مستعد آفتاب سوختگی است. بنابراین از لباسهای خنک، سبک و رنگ روشن استفاده کنید و اجازه دهید تا کودکان در لباسهای سبک راحت تر تنفس کند اما تا جائیکه امکان دارد سعی کنید تا پوست بدن کودک بوسیله لباس کاملا پوشیده شده باشد.

وضعیت هوا در فصل بهار غیرقابل پیشبینی است. بنابراین بهتر است برای کالسکه کودک سرپوش بارانی تهیه کنید تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید.

هنگامیکه به همراه کودک خود بیرون از منزل می روید خود را برای هر چیزی آماده کنید. کودکخود را با لباس نخی آستین بلند، شلوار، جوراب پوشانده و کلاه آفتابی یا کلاه معمولی و همچنین کت بارانی را هرگز فراموش نکنید. به خاطر داشته باشید لباسهای روشن مانع جذب حشرات شده و همچنین نور خورشید و گرما را نیز برگردانده و کودکخود را خنک نگه می دارد.

مراقبت از پوست در برابر نور خورشید

هشتاد درصد از طول عمر یک فرد تا قبل از تولد 21 سالگی اش در معرض نور خورشید سپری می شود. همه ما می دانیم در معرض مستقیم نور خورشید قرار گرفتن خطر سرطان پوست و پیری زودرس در انسان را افزایش می دهد و معمولا قسمت بیشتر این زمان به دوران کودکی و نوجوانی بر می گردد. استفاده منظم از کرم ضد آفتاب می تواند تا 78 درصد خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهد.

تا سال 1999 آکادمی اطفال استفاده از کرم ضد آفتاب برای کودکان  زیر 6 ماه را پیشنهاد نکرده بود اما در حال حاضر استفاده از کرم را برای کودکان و نوجوانان در هر زمان پیشنهاد کرده و به والدین توصیه می کند چنانچه موقتا لباس مناسب در دسترس نیست از مقدار کمی کرم ضد آفتاب بر روی پوست صورت و دستها استفاده شود.

مناسب ترین کرم برای کودکان کرمی است که حاوی UVA و UVB بوده و SPF آن 30 یا بالاتر از آن باشد و بهتر است در ترکیبات آن از اکسید زینگ یا دی اکسید تیتانیوم استفاده شده باشد. متاسفانه مواد شیمیایی که داخل کرم های ضد آفتاب وجود دارد و جذب پوست می شود ممکن است ایجاد آلرژی کرده و ناراحتی های پوستی را بوجود بیاورد این مواد در بالاترین لایه پوست می نشینند و همانند سدی در برابر تابش خورشید عمل می کنند.

حشرات و خطر گزیدگی در فصل بهار

حشرات در داخل و خارج از منزل در این موقع از سال اجتناب ناپذیر هستند. برای آنکه احتمال گزیده شدن کودکخود خود توسط حشرات را به حداقل برسانید از راکت ماندن آب یا وجود چاله آب در اطراف و نزدیکی منزل جلوگیری کرده و پرده پنجره ها و در را بکشید. والدین می توانند برای دور کردن خزندگان کوچک گزنده از استفاده کردن صابون های معطر یا سایر محصولات خودداری کنند زیرا مواد معطر و خوش بو باعث جذب این نوع از حشرات می شود.

مراقب استفاده از اسپری های دفع حشرات برای کودکخود خود باشید. چنانچه از مواد دفع حشرات استفاده می کنید دقت داشته باشید تا بیشتر از 10 درصد DEET نداشته باشند

بیشتر گزیدگی ها احتیاج به دارو و درمان ندارد. اما اگر محل تورم یا گزیدگی قرمز و دردناک شده باشد مادر و پدر باید توجهات لازم پزشکی را انجام دهند.

در ماههای فصل بهار و تابستان به علت وجود حشرات و مشکل گزیدگی حشرات پیشنهاد می شود هر شب بدن کودکخود  خود را چک کنید . اختلال در خواب، تب و تورم های خیلی شدید، استفراغ و مشکل در تنفس از علائمی هستند که چنانچه پس از گزیدگی مشاهده کردید باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

برای کاهش درد گزیدگی حشرات تکه ای از یخ را در پارچه ای پیچانده و روی محل گزیدگی قرار دهید. کرم های هیدروکورتیزون و کالامین نیز می تواند در درمان گزیدگی و کاهش خارش پوست موثر باشند. به گفته بعضی از مادران مقدار کمی از شیر مادر نیز در درمان گزیدگی و نیش حشرات بسیار موثر است.

چنانچه نیش حشره در پوست قابل مشاهده است هرچه سریعتر آن را با موچین ضدعفونی شده خارج کرده و با دقت محل گزیدگی را چک کنید تا چیزی از نیش در پوست باقی نمانده باشد سپس محل زخم را با آب و صابون به خوبی تمیز کنید.

شما می توانید به همراه کودکخود خود از منزل بیرون رفته و از هوای دل انگیز بهاری لذت ببرید. نگران حشرات بهاری نباشید. کافی است در هنگام پیکنیک با خود پشه بند و کرم ضد آفتاب، کلاه نقاب دار و کت بارانی برداشته و از فعالیتهای لذت بخشی مثل پیاده روی، استراحت زیر درختان و مطالعه کتاب در کنار کودکخود در حال رشد خود لذت ببرید.

 

دکتر سلام : آیا بن تن (ben 10)کارتون مناسبی برای کودکان ماست؟

کارتون «بن تن» تولید سال 2007 در کشور آمریکاست که تاکنون در 4 فصل و 52 قسمت به بازار عرضه شده و تاثیرات بسیاری بر کودکان تمام سنین گذاشته است. تاثیر این کارتون بر بچه ها به حدی است که در بازی های خود از شخصیت این کارتون الگوبرداری می کنند، به وسایل و اسباب بازی های مرتبط با این شخصیت علاقه شدیدی دارند و حتی نگرش آنها در مورد جهان و زندگی نیز تحت تاثیر این کارتون قرار گرفته است.

ممکن است والدین به دلیل علاقه زیاد کودکان، از جنبه های مثبت و منفی که شخصیت های این کارتون بر کودکانشان می گذارند غادفل باشند و اطلاعی از اینکه آیا دیدن اینگونه کارتون ها برای کودکان مفید هستند یا مضر نداشته باشند. در این بخش ابتدا به معرفی داستان کارتون و سپس به بیان جنبه های مثبت و منفی آن می پردازیم.

 

داستان

این کارتون از جایی شروع می شود که بنجامین تنیسون، یا همان بن تن ده ساله قرار است تعطیلات را با پدر بزرگ خود بگذراند و تمام سال را برای این تعطیلات برنامه ریزی کرده است. او بعد از اینکه سوار ماشین پدربزرگش می شود دختر عموی خود، گوئن، را که هم سن اوست و برای گذراندن تعطیلات با پدر بزرگ آمده است می بیند.

بن که تمام نقشه های خود را برای تعطیلات نقش بر آب می بیند، بسیار ناراحت می شود و پس از ورود به جنگل از پدر بزرگ جدا می شود و داخل جنگل می رود. ناگهان شهاب سنگی به سمت او می آید و در نزدیکی او به زمین برخورد می کند. بن به سمت آن شهاب می رود و در کمال تعجب می بیند که ناگهان آن شهاب که بیشتر به یک توپ فلزی شبیه بود، باز و یک ساعت مچی داخلش نمایان می شود.

او دستش را به سمت ساعت دراز می کند و ساعت به دور دست بن می پیچد. پس از مدتی بن متوجه می شود که با هر بار فشار دادن دکمه ای در آن ساعت می تواند به شکل یکی از ده موجود فضایی و خیالی با قدرت بسیار بالا تبدیل شود و وظیفه دارد علیه شر در تمام کهکشان مبارزه کند. او همراه با دختر عمو و پدربزرگش به مسافرت می پردازد و سعی می کند به وظیفه خود عمل و به دیگران کمک کند.

 

مخاطبان

کارتون «بن تن» که بهتر است نام سریال بر آن بگذاریم، در چند فصل و متناسب با گروه های سنی مختلفی تولید شده است. در فصل اول، بن پسر بچه لاغر اندامی است که حدود 10 تا 12 سال دارد. در فصل دوم و سوم نیز، بن نوجوان درشت اندامی است که حدود 13 تا 17 سال دارد. بنابراین سازندگان این کارتون سعی کرده اند با تولید آن در فصل های مختلف، گروه های سنی مختلفی را مخاطب خود قرار دهند و در بین کودکان و نوجوانان جای خود را باز کنند اما سوال مهم این است: آیا تماشای این کارتون برای این گروه وسیع از مخاطبان مناسب است؟

 

تهدیدها

کارتون «بن تن» جنبه های منفی بسیاری دارد که به بررسی تعدادی از آنها می پردازیم.

- خشونت: بر اساس مطالعاتی که در مرکز روان سنجی آمریک انجام شده، وقتی کودکان کارتون هایی تماشا می کنند که در آنها خشونت های بسیار واقعی، به طور مکرر و بدون هیچ تنبیهی به نمایش گذاشته می شود، بیشتر احتمال دارد به تقلید آنچه دیده اند، بپردازند و رفتارهای مشاهده شده در این کارتون ها را در ارتباط با همسالان خود در مهد کودک یا مدرسه اجرا کنند.

- تخیل و توهم: بن تن پسر کوچک ناتوانی است که در مدرسه و خیابان نیاز به یاری دیگران دارد و مدام مورد مضحکه و آزار دوستانش قرار می گیرد. او به یکباره، آن هم فقط با یک ساعت جادویی، تبدیل به موجودی قوی و نیرومند می شود که می تواند به تمام قدرت ها پیروز شود.

در این کارتون کودک می بیند یک فرد بسیار ضعیف با یک اتفاق ناگهانی، تبدیل به قهرمانی قوی و نیرومند می شود و آنچه در زندگی واقعی به زحمت به دست می آید، تنها با فشار دادن یک دکمه انجام می گیرد. این ویژگی ها می تواند موجب شود ذهن کودک به شدت توهمی بار آید و در سنین جوانی نیز فرد فعالی نباشد.

- هیجان خواهی: تاکنون پژوهش های بسیاری در مورد کارتون هایی مثل بن تن کهس رعت تغییر تصاویر در آنها زیاد است، صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که تغییر سریع تصاویر سبب افزایش ترشح دوپامین در مغز است و همین امر سبب احساس هیجان در فرد می شود. البته احساس هیجان به خودی خود ایرادی ندارد اما برای افرادی که دائما این کارتون ها را می بینند، می تواند آسیب زا باشد.

وقتی فرد به طور مکرر در معرض این تصاویر قرار می گیرد، به سطوح بالای دوپامین عادتت و مغز او به نوعی به دوپامین یا همان منبع احساس هیجان اعتیاد پیدا می کند. این اعتیاد سبب می شود فرد حالت هیجان خواهی پیدا کند، و همواره به دنبال امور هیجان انگیز بیشتر که اغلب ناهنجار هستند، باشد تا بتواند سطح دوپامین را در مغز بالا نگه دارد.

نکته تکان دهنده در این بین آن که اسکن مغزی کودکانی که عادت به دیدن چنین کارتون ها و فیلم هایی دارند بعد از مدتی شبیه اسکن مغزی قماربازان حرفه ای می شود.

- کابوس های شبانه: تماشای این کارتون به این دلیل که حاوی خشونت و تصاویر حیوانات و موجودات عجیب است، می تواند برای کودکان زیر 4 سال، کابوس های شبانه و ترس هایغ غیرواقعی ایجاد کند.

فرصت ها

درست است که نکات منفی بسیاری در این کارتون وجود دارد اما به هر حال در بررسی همه جانبه آن می توان جنبه های مثبتی نیز ذکر کرد.

- این کارتون در تقویت رفتارهای مطلوب مانند مهربانی کردن به دیگران، ایثار و همدلی با سایر انسان ها می تواند مفید باشد.

- دیدن این کارتون به کودکان دیرجوش که محتاط و حتی ترسو هستند، کمک می کند که خودشان را جای قهرمان اصلی داستان بگذارند و در تخیل، خود را همانند شخصیت کاذرتون، شجاع، نترس و فداکار بپندارند.

- تماشای این کارتون ذهن خیال پرداز کودکان را به تخیل بیشتر وامی دارد. البته این تخیل زمانی سازنده است که همراه با تفکر باشد.

اقدامات لازم

با توجه به بیشتر بودن تهدیدها نسبت به فرصت ها، احتمالا دیگر برایتان روشن شده که تماشای کارتون هایی مثل «بن تن» به خصوص اگر ساعات زیادی از شبانه روز را دربر بگیرد، چه آسیب هایی می تواند برای کودکان و نوجوانان به همراه داشته باشد. حال ببینیم برای کاهش این آسیب ها چه اقداماتی می توان انجام داد.

1- اقدامات پیشگیرانه

یکی از مهمترین اقدامات لازم، در درجه اول، محدود کردن تماشای اینگونه کارتون هاست، چرا که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، به این منظور می توانید از راهکارهای زیر کمک بگیرید:

- از همان ابتدای کودکی، بهتر است از خرید فیلم هایی با محتوای خشن خودداری و به عنوان یک قانون از آن یاد کنید. از همان دوران کودکی، یعنی 5/2 تا 3 سالگی، می توان کودکان را با قوانین موجود در خانواده آشنا کرد تا یاد بگیرند که تماشای چه فیلم هایی برای آنها مناسب است.

- برای محدود کردن مدت زان تماشای این فیلم های کارتونی بهتر است کودک در هر روز، بیش از 2 فیلم یا کارتون نبیند و این تماشا کردن نیز تنها در ساعات مشخصی که از قبل تعیین شده باشد. فراموش نکنیدکه وقتی کودک برنامه منظم روزانه داشته باشد، خود به خود زمان کمتری برای تماشای فیلم های کارتونی خواهد داشت.

2- اقدامات اصلاحی

علاوه بر اقدامات پیشگیرانه برای محدود کردن تماشای این کارتون، لازم است اقداماتی نیز برای کاهش آسیب های وارده به کودکان و نوجوانان انجام شود. راهکارهای زیر در این زمینه مفید هستند:

- می توانید همراه با فرزندانتان به تماشای این کارتون ها بنشینید و در پایان، با آنها راجع به آنچه دیده و نتیجه ای که گرفته اید، صحبت کنید. به عنوان مثال، می توان در این مورد صحبت کرد که آیا جنگیدن همیشه درست است؟ آیا بن تن می تواند کاری جز جنگیدن انجام بدهد؟ چه چیزی بن تن را تبدیل به قهرمان می کند؟ آیا چنین فردی در عالم واقع نیز وجود دارد و یا می تواند وجود داشته باشد؟

- اگر فرزند شما شدیدا جذب موجودات خیالی کارتون و مهارت های جنگیدن آنها شده نگران نشوید. می توانیدبا معرفی کتاب های تخیلی مناسب، تفکر فرزندتان را نیز فعال و از این فرصت برای پرورش تخیل او استفاده کنید.

- همچنین می توانید به تدریج به جای قهرمان این کارتون قهرمان های دینی و ملی مثل حضرت علی (ع)، پوریای ولی و رستم دستان جایگزین کنید. البته بدیهی است که به یکباره نمی توان بن تن را با رستم جایگزین کرد. بلکه این کار را باید قدم به قدم انجام داد. می توانید برای این کار ابتدا با جایگزین کردن بن تن با قهرمان های کارتونی مناسب تر آغاز و سپس با معرفی کتاب ها و داستان های آموزنده، در چند مرحله، بن تن را با یک قهرمان و الگوی مناسب جایگزین کنید.

3- اقداماتی برای پس لرزه ها

برخی کودکان ممکن است هرگز کارتون «بن تن» را ندیده باشند اما تحت تاثیر همسالان خود، یا با تعریف هایی که در مهد کودکیا مدرسه از دوستان خود در مورد «بن تن» شنیده اند، جذب کارتون شده و به اسباب بازی ها و لباس های مربوط به بن تن، که در همه اسباب بازی فروشی ها پیدا می شوند، علاقه شدیدی نشان بدهند.

این حالت اغلب برای کودکان بالای 4 یا 5 سال و بعد از ورود به مهد یا مدرسه اتفاق می افتد. بنابراین می توانید با فرزند خود صحبت کنید و برای او توضیح بدهید که این کارتون مضمون مناسبی ندارد و به دلیل وجود خشونت یا به دلایل دیگر مورد تایید شما نیست.

همچنین بهتر است در این مورد که این شخصیت کارتونی و اسباب بازی های مربوط به کارتون مناسب با فرهنگ کشور ما نیست با فرزند خود صحبت کنید.

در نهایت اگر فرزندتان با صحبت های شما قانع نشد و همچنان برای خرید این وسایل اصرار داشت، قدری از سختگیری خود بکاهید تا باعث لجاجت در کودکنشود. مثلا می توانید در شرایط خاصی این خرید را برای کودکانجام دهید، ولی خرید بیشتر این وسایل را محدود کنید.

 

چرا دختران عروسک‌بازی می‌کنند و پسرها ماشین‌بازی را ترجیح می‌دهند؟

دانش > دانش‌های بنیادی - باورهای پیشین، اجبارها و انتظارهای اجتماعی را دلیل تفاوت در انتخاب اسباب‌بازی‌ها بین دختران و پسران می‌دانستند، در حالی که مطالعات جدید نشان می‌دهد که این تفاوت در واقع زیستی و وابسته به هورمون‌ها است.

بهنوش خرم‌روز: معمولا برای دختربچه‌ها عروسک می‌خرند و برای پسربچه‌ها ماشین‌های چرخ‌دار اسباب‌بازی. حتی اگر بچه‌ها آزادی انتخاب هم داشته باشند،‌ معمولا دخترها از سبد اسباب‌بازی‌ها، عروسک برمی‌دارند و پسرها ماشین‌ها را ترجیح می‌دهند. اما ریشه این تفاوت در کجا است؟ برخی این بحث را مطرح می‌کنند که این رفتار،‌ در واقع پاسخی به انتظارات اجتماعی است،‌ اجتماع انتظار دارد که دخترها نقش مراقب و مادر را بازی کنند،‌ در حالی که پسرها را به فعالیت تشویق می‌کند. اما گروهی از دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند و آن را قدیمی و از دور کنار رفته می‌دانند.

به گزارش لایفز لیتل میستریز، مطالعات محققین نشان می‌دهند که میمون‌های نوجوان نر هم ترجیح می‌دهند با اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار بازی کنند،‌ در حالی که میمون‌های ماده به سراغ عروسک‌ها می‌روند. این در حالی است که در جامعه میمون‌ها، هیچ عرف و انتظاری در این زمینه وجود ندارد. پس چه چیزی عامل این تفاوت است؟

مطالعاتی که بر روی دو گونه متفاوت از میمون‌ها در سال‌های 2002/1381 و 2008/1387 انجام گرفت، تاکید دارد ‌این که کودک چه نوع اسباب‌بازی را انتخاب کند، ‌اساسی زیستی دارد. سوالی که در سال‌های اخیر در این زمینه بیشتر بحث‌برانگیز بوده،‌ این است که چه‌طور و چرا ویژگی‌های زیست‌شناختی جنس نر (چه در انسان و چه در میمون‌ها)، باعث شده ماشین‌های چرخ‌دار را برای بازی انتخاب کنند در حالی که جنس ماده، عروسک را ترجیح می‌دهد.

مطالعات جدیدی که همچنان هم در حال انجام هستند،‌ نشان می‌دهند که مواجهه جنین با هورمون‌ها در رحم مادر، منجر به ترجیح اسباب‌بازی‌های متفاوت بعد از تولد می‌شود. این که چرا در مسیر تکامل چنین تفاوتی به وجود آمده،‌ هنوز هم یک معماست. دانشمندان حدس می‌زنند که شاید این اسباب‌بازی‌ها به رشد مهارت‌هایی کمک می‌کرده‌اند که اجداد ما برای انجام نقش‌های خود بدان‌ها نیاز داشته‌اند.

برای اولین بار، ‌در سال 2009/1388، گریانه الکساندر استاد روانشناسی دانشگاه ای.اند.ام تگزاس و همکارانش،‌ با پیگیری نگاه نوزادان به این نتیجه رسیدند که سطح هورمون تستوسترون در بدن نوزادان پسر 3 و 4 ماهه با زمانی که صرف تماشای اسباب‌بازی‌های معمول پسرانه مانند توپ‌ها و ماشین‌ها می‌کنند، همبستگی دارد. در حالی که این همبستگی در مورد زمان گذاشتن برای تماشای اسباب‌بازی‌های دخترانه وجود نداشت. همچنین میزان مواجهه آن‌ها در دوران جنینی با هورمون آندروژن با علاقه به نگاه کردن به اسباب‌بازی‌های متداول پسرانه همبستگی داشت. (میزان مواجهه با هورمون آندروژن در دوران جنینی با استفاده از محاسبه نسبت انگشتی یا نسبت طول انگشت اشاره به انگشت حلقه قابل اندازه‌گیری است).

الکساندر در این‌باره می‌گوید: «پسرها به طور خاص،‌ وقتی نسبت انگشتی بالاتری داشتند،‌ علاقه بیشتری نسبت به تماشای توپ‌ها در مقایسه با عروسک‌ها از خود نشان می‌دادند».

کیم والن، روانشناس دانشگاه اموری که ترجیح اسباب‌بازی‌های دخترانه و پسرانه را در بین میمون‌ها بررسی کرده، می‌گوید: «نتایج مطالعه با استفاده از پیگیری نگاه نوزادان نشان می‌دهد که توجه نشان دادن نسبت به این اسباب‌بازی‌ها خیلی زود شروع می‌شود، قبل از این که اجتماع تاثیری بر کودک گذاشته باشد».

در تایید این یافته‌ها، سال گذشته گروهی از محققین انگلیسی با مطالعه دخترانی که شرایطی تحت عنوان هایپرپلازی آدرنال مادرزادی (شرایطی که در اثر مواجهه غیرعادی با هورمون مردانه آندروژن درون رحم به وجود می‌آید) داشتند، ترجیح می‌دادند با اسباب‌بازی‌های معمول پسرانه بازی کنند.

اما چرا هورمون مردانه باید باعث شود که کودک به اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار و توپ‌ها بیشتر علاقه داشته باشد؟ یکی از فرضیه‌های معمول این است که بازی با چنین اسباب‌بازی‌هایی،‌ فعالیت‌های شدیدتر در آینده را تسهیل می‌کند،‌ چیزی که پسرها از نظر تکاملی برای انجام آن برنامه‌ریزی شده‌اند. اما مطالعه‌ سال 2009/1388 نشان داد که در واقع علاقه پسربچه‌ها به توپ‌ها و ماشین‌ها،‌ قبل از مرحله‌ای که واقعا بچه‌ها به بازی مشغول می‌شوند، ‌شروع می‌شود. نوزادان پسری که تنها 3 ماه دارند، به اسباب‌بازی‌های مربوط به جنس خود خیره می‌شوند،‌ در حالی که هنوز توانایی بازی با آن‌ها را حتی ندارند.

الکساندر توضیح می‌دهد: «با در نظر گرفتن این که آن‌ها از نظر جسمانی هنوز نمی‌توانند با چنین اسباب‌بازی‌هایی بازی کنند، ‌نتایج ما نشان می‌دهند که ترجیح اسباب‌بازی‌های پسرانه ربطی به فعالیت‌های پسرانه و آمادگی برای آن‌ها ندارد.»

والن اما در این‌باره محتاط‌تر است. وی می‌گوید: «تفسیر این نتایج کار دشواری است چون ما نمی‌دانیم مردم چرا نسبت به چیزهای مختلف توجه نشان می‌دهند. چیزی که واضح است این است که نوزادان این اسباب‌بازی‌ها را در محیط تشخیص می‌دهند. دلیلش ممکن است تسهیل فعالیتی باشد که به آن علاقه دارند».

بنابراین این بحث همچنان ادامه دارد. الکساندر در مطالعه جدید خود، بررسی کرده که آیا کودکان 19 ماهه‌ای که با توپ و ماشین بازی می‌کنند، ‌بیشتر از بچه‌هایی که با عروسک بازی می‌کنند، به اطراف حرکت می‌کنند یا نه. جواب منفی بود. البته کودکان با سطوح بالاتر هورمون تستوسترون بیشتر از بقیه فعال هستند، اما آن‌ها چه توپ داشته باشند،‌ چه ماشین و چه عروسک،‌ باز بیشتر از بقیه فعالیت و جابه‌جایی دارند. وی می‌گوید: «ما هیچ مدرکی نداریم که نشان بدهد این باور عمومی درست است که پسرها برای افزایش مهارت‌های حرکتی خود،‌ اسباب‌بازی‌های خاصی را انتخاب می‌کنند.»

پس دلیل واقعی این تفاوت چیست؟ شاید خیلی ساده، توپ‌ها و ماشین‌ها برای پسرها و نمادهای انسانی برای دخترها از جذابیت بیشتری برخوردار باشد. در مورد این که این تفکیک در تکامل چه مزیتی داشته، ‌دانشمندان در واقع زیاد نمی‌دانند. به گفته الکساندر، یکی از احتمالات این است که دختران طوری تکامل یافته‌اند که محرک اجتماعی، ‌مثلا مردم،‌ را خیلی مهم دریافت کنند،‌ در حالی که ارزش محرک اجتماعی ادراک‌شده در پسرها کم‌تر است.

در عین حال، پسرها می‌خواهند توانمندی‌های فضایی و مسیریابی خود را تقویت کنند. والن می‌گوید: «مطالعات متعددی بر روی انسان‌ها و سایر نخستی‌ها نشان می‌دهند که توانمندی مردان در چرخش ذهنی به حد قابل توجهی بالاتر است، یعنی توانایی حفظ یک تصویر در ذهن و چرخاندن آن در ذهن. شاید بازی با اشیایی مانند توپ و چرخ،‌ یکی از راه‌های تقویت چنین توانمندی باشد.»

شاید داشتن این توانایی در حال حاضر آن‌قدرها خاص و مردانه به نظر نرسد،‌ اما چنان که والن توضیح می‌دهد،‌ برای اجداد ما به عنوان شکارچی بسیار مهم بوده است. چنین توانایی به مردان اجازه می‌داده یک سیستم خودمحور برای مکان‌یابی در فضایی سه‌بعدی داشته باشند. بدین ترتیب،‌ می‌توانستند برای شکار، مسافت‌های طولانی را بپیمایند و راه خود را پیدا کنند.

 

موبایل٬تبلت٬ کامپیوتر و .... را چگونه از فرزندمان جدا کنیم؟

یکی از مشکلاتی که بچه های امروزی دارند استفاده زیاد از لوازم الکترونیکی مانند تبلت و موبایل و... است. حال والدین چگونه باید آنها را از کودک شان جدا کنند.
این روزها به هر خانه‌ای که وارد می‌شوید، به جای سرگرم بودن کودکان با خمیرهای بازی که خلاقیت‌شان را بالا می‌برد و مهارت‌ دست‌های‌شان را بیشتر می‌کرد، تبلت‌هایی در دست بچه‌ها جا دارد که چشم‌های‌شان را خسته و مفاصل دست‌های‌شان را ضعیف می‌کند. در این میان والدینی که امکان خرید چنین ابزاری برای کودک‌شان ندارند هم از خود گذشتگی کرده و او را با گوشی هوشمند تلفن همراه‌شان سرگرم می‌کنند و مهارت کودک‌شان در انجام بازی‌های مختلف را به رخ این و آن می‌کشند. بچه‌های امروزی تمایلی به دویدن، کاردستی درست کردن و نقش‌پذیری در بازی‌هایی که نسل ما از آنها لذت می‌برد، ندارند. آنها ترجیح می‌دهند روی مبل راحتی لم بدهند، یک کاسه پفک کنارشان بگذارند و هر روز چندین مرحله از بازی‌ای که به آخر رساندنش کار هر کسی نیست را رد کنند.

✳️بچه‌های امروزی نمونه کوچک شده والدین‌شان هستند. نمونه آنهایی که در ‌مهمانی‌ها به جای گپ زدن با حاضران، به غایب‌های جمع وایبر می‌زنند و به‌جای چند متر دویدن، به‌دنبال نصب انواع اپلیکیشن‌های سلامت روی گوشی خود هستند. هدیه پژوهشگران فناوری اطلاعات به بچه‌های امروزی نه هوش بیشتر و نه ذهن آماده‌تر است. آنها روی مبل‌های راحتی، صاحب بدنی خسته و انباشته از چربی می‌شوند و پشت صفحه تبلت‌ها، چشم‌هایی آزرده و ذهنی آشفته را از آن خود می‌کنند.

✳️شاید بعد از خواندن این یادداشت، به قصد گرفتن تبلت فرزندتان از او، از روی مبل بلند شوید؛ اما بنشینید! نیازی به محروم کردن فرزندتان از تبلتش نیست، کافی است خودتان همین حالا گوشی را روی زمین بگذارید و نه با حرف، بلکه با آوردن ورزش و مطالعه به ساعت‌های مرده‌تان، به کودک خود هم سبک زندگی سالم را آموزش دهید.


✳️ساعت های استفاده کودکان از وسایل الکترونیکی را کاهش دهید…


✳️به ساعت نگاه کنید

با وضع کردن برخی قانون‌ها، ساعت‌های استفاده فرزندتان از تبلت را محدود کنید. برای مثال به او اجازه ندهید که سر میز شام آنرا همراه بیاورد.


✳️خاموشی بزنید

محققان می‌گویند تبلت‌بازی پیش از خواب می‌تواند فرزند شما را بی‌خواب کند. پس به او اجازه بازی کردن با تبلت پیش از خواب را ندهید و نگذارید آن را به اتاق خوابش ببرد.


✳️وقت‌شناس باشید

حتی اگر همه اطرافیان‌تان برای کودک خود تبلت خریده باشند، دلیلی ندارد که در سه سالگی به فرزندتان چنین هدیه‌ای بدهید. اگر می‌خواهید او را با تکنولوژی آشنا کنید، به او اجازه دهید برخی ساعات روز با تبلت یا موبایل شما بازی کند اما شخصی کردن این وسیله را از چنین سنی شروع نکنید.


✳️از خودتان شروع کنید

هرقدر هم که از لزوم فعالیت بدنی و قوی‌تر کردن ارتباطات رو در رو برای فرزندتان صحبت کنید، فایده‌ای ندارد. تا زمانی که او می‌بیند که در ‌مهمانی برای‌تان وایبر بازی شیرین‌تر از گپ زدن با دیگران است، تمایلی به گوش کردن به توصیه‌های‌تان پیدا نمی‌کند. اگر می‌خواهید فرزندتان زندگی مجازی را جایگزین تجربه‌های حقیقی زندگی نکند، خودتان در رعایت چنین اصلی پیشقدم شوید.


✳️دست به‌کار شوید

اگر تنها یک فرزند دارید، به او حق دهید برای پر کردن تنهایی‌اش به تبلت و... وابسته شود. در چنین شرایطی به جای جنگیدن با او، خودتان برای تغییر شرایط وارد عمل شوید.

بازی‌های دونفره پرتحرک و هیجان‌انگیز، هم می‌تواند سلامت جسم فرزندتان را تضمین کند و مهارت‌های حرکتی‌اش را تقویت کند و هم لحظات شاد و خوشی را برایش رقم بزند. اگر کودک‌تان از چنین نعمتی بهره‌مند شود دیگر نیازی به مدام بازی کردن با تبلت پیدا نخواهد کرد.

دروغگویی و علل آن در کودکان

مقدمه

یکی از انحرافاتی که موجب شکایت والدین از فرزندان خود می‌باشد، درغگویی است. اکثر والدین از این شکایت دارند که فرزندانشان ، با وجود اینکه از هیچگونه رسیدگی در تربیت وی قصوری به عمل نمی‌آید، درغگو بار آمده یا مغلطه و اغراق می‌کنند. آنان از این بابت ناراحتند که آدمهای متدینی هستند، پرهیزگارند، دروغ نمی‌گویند. لقمه حرام نمی‌خورند و برای تربیت صحیح کودکان حتی‌المقدور از تمام امکانات تربیتی استفاده می‌کنند، او را از بچه‌های درغگو و کم تربیت دور نگه می‌دارند، برای راستگویی تشویق می‌کنند، ولی با این وصف چرا باید درغگو از آب درآید.

 

چرا بعضی از کودکان دروغ می‌گویند؟

دروغگویی نیز مثل سایر انحرافات اخلاقی و عاطفی ، خالی از علت نیست. عامل و انگیزه‌ها هستند که کودکان را در مسیر انحرافات قرار می‌دهند و یا برای سال‌های بعد و انحرافات عارضی در آنان ، زمینه‌سازی می‌کنند. بعضی از والدین با امتناع یکی دو تا از غرایز خیال می‌کنند که کار تمام شده و از سایر مسائل غریزی کودکان غافل می‌مانند.

در صورتی که اگر بخواهیم کودکان خود را با شخصیتی مثبت و عالی به بار آوریم، باید همه استعدادهای مثبت آنان را پرورش داده و ضمن ایجاد هماهنگی بین استعدادهای مثبت ، استعدادهای منفی را تضعیف و به سرحد انهدام بکشانیم و این کار با امتناع غرایز مثبت آنان از راه صحیح و انهدام یا هدایت غرایز منفی امکان پذیر می‌باشد. با غرایز چهارگونه رفتار می‌توانیم داشته باشیم. اقناع غریزه در حد امکان و به صورت معمولی ، سرکوب غریزه ، تعریف غریزه و تصعید غریزه. حال ببینیم که با کودکان  خود چه کرده‌ایم؟ آیا به راستی صالح و قادر بوده‌ایم که غرایز آنان را اقناع یا غرایز سرکوب و تعریف شده‌شان را هدایت و تصعید نماییم؟

 

آیا به راستی استعدادهای مثبت آنان را پرورش داده‌ایم؟ آیا در مورد انهدام یا اصلاح استعدادهای منفی آنان را پرورش داده‌ایم؟ آیا در مورد انهدام یا اصلاح استعدادهای منفی آنان قدم مثبتی برداشته‌ایم؟ آیا اصولا شناخت صحیح و مهارت لازم را درباره مسائل تربیتی دارا بوده‌ایم یا همه‌اش حرافی بوده و بس؟ آیا پرهیزگار بودن و لقمه حرام نخوردن کافی است؟ همانطوری که در این زمینه چراها زیاد است، آیاها هم نسبتا زیاد می‌باشد.

ناتوانی یکی از علل دروغگویی

دروغگویی مثل سایر انحرافات اخلاقی و عاطفی علل و انگیزه‌هایی دارد که یکی از آنها ناتوانی می‌باشد. وقتی که شما کودک را ترس مسایل موهوم ، در منزل در حال اسارت و به صورت زندانی نگه داشته اید و آزادیهای او را ندانسته از دستش می‌گیرید و همراه خشونتهایی که از خود بروز می‌دهید او را در احساس عجز و ناتوانی غوطه‌ور می‌سازید ناچار است که از دست شما و ستمکاریهایی که مسبت به وی روا می‌دارید بگریزد و امیال و غرایز خود را به نوعی و به هر نحو ممکن ارضا نماید و برای این کار ناگزیر است که در مقابل شما به دروغ متوسل شود.

مادر می‌گوید با "الف" بازی نکن زیرا "الف" کودک بی‌تربیتی است. اما کودک  وقتی از منزل خارج می‌شود و در کوچه "الف" می‌بیند. بنابه نیازهای غریزی و عاطفی ، یا با او صحبت می‌کند. به بازی مشغول می‌شود و بعد که زمان برگشتن به منزل فرا رسید به محض ورود به خانه ، مادر می‌پرسد: در کوچه با چه کسی بازی می‌کردی؟ جواب می دهد با "ج" زیرا اولا دلش می‌خواهد مادر را راضی نگهدارد و خود را حرف شنو نشان دهد. ثانیا دلش نمی‌خواهد که مادر با علم و اطلاع از اصل قضیه به ممانعت خشونت آمیزی دست بزند لذا به حربه‌ای که در نظر او راحت‌ترین و کارآترین حربه‌هاست یعنی به دروغ متوسل می‌شود.

 

ترس از والدین به عنوان یکی از علل دروغگویی

بعضی از والدین رفتار خشونت بارتری با فرزندان خود دارند. به کوچکترین بهانه آنها را کتک می‌زنند در مقابل دیگران پرخاش و تحقیرشان می‌کنند به خیال اینکه با خشونت و پرخاش و تنبیه و نیش زبان خواهند توانست جلو انحرافات روانی کودک را بگیرند. اینگونه خانواده‌ها علاوه بر اینکه نمی‌توانند کار مثبتی به عنوان کامل بازدارنده از انحرافات در تربیت کودک خود انجام دهند بلکه یا باعث می‌شوند که ترس کودک به تدریج ریخته و کارهای خلاف خود را با جرات و جسارت بیشتری انجام دهد.

یا اینکه والدین را مثل دژخیم چاق به دست بالاتر خود احساس کرده و از ترس آنان بنابه مختصات زمانی و مکانی متوسل به دروغ گردد و کودکی که از ترس و اجبار فرامین والدین را می‌پذیرد و در این فرمان‌پذیری هیچگونه علایق عاطفی از خود بروز نمی‌دهد پایه‌های اخلاقی سست و نااستواری خواهد داشت و در غیاب والدین ، چون دیگر حضور ندارند برخلاف آنچه را که میل آنها بوده انجام خواهد داد و رفته رفته به طرف فساد اخلاقی که دروغ نیز یکی از آنهاست کشیده شده و به درجات پایین‌تر انسانی نزول پیدا خواهد کرد. بنابراین بهتر است والدین برای انجام کاری که از فرزندشان می‌خواهند قبل از آن که متوسل به جبر و خشونت شوند میل انجام کار را در دل کودک برانگیزانند تا در چنین صورتی لزوم خشونت نیز از بین رود.

کودک به خاطر ترس از کتک خوردن و خشونتهای والدین ، کم‌کم از آنان فاصله گرفته و خود را جدا احساس می‌کند و گاه گاه در بعضی از موارد توسل به دروغ می‌گردد زیرا احساس می‌کند که اگر راست بگوید والدین در اثر عصبانیت کتکش خواهند زد چوب اجبار و خشونت را کنار نهید و بگذارید کودکتان با داشتن کمی آزادی عمل و احساس استقلال خود را فرد محترمی در اجتماع خانوادگی به حساب آورد. دیگر در این صورت لزومی ندارد که او با دروغ گفتن به خانواده خود خیانت کرده باشد.

 

خودنمایی یکی از علل دروغگویی

بعضی از کودکان به خاطر خودنمایی متوسل به دروغ می‌شوند اینان کودکانی هستند که مورد توجه والدین و اطرافیان قرار نمی‌گیرند، هر کاری می‌کنند کسی ، نیست که مشوقشان باشد و به حسابشان بیاورد و یا لااقل بفهمد که آنان چه کاری می‌کنند و چه می‌گویند و چه می‌خواهند. پدر یا مادر به علت گرفتاری‌های شغلی یا مشکلات خانوادگی کاری به کار آنان ندارند و گوششان به حزف آنان بدهکار نیست و اطرافیان نیز به خاطر اینکه در کار دیگران مداخله‌ای نکرده باشند و یه به خاطر سایر ملاحظات و محصولات ، کاری کودکان دیگر نداشند.

بالاخره خیال می‌کند که حرفها یا کارهایش مورد پسند والدین یا اطرافیان نیست و به ناچار برای خودنمایی هرچه بیشتر متوسل به دروغ و مغلطه و اغراق شود. گاه دروغگوهای چنان شاخداری می‌گویند که موجب تحریکات منفی عصبی والدین می‌شود و گاه ، کارهایی را به دروغ به خود نسبت می‌دهد که از خود قهرمانی بسازد تا بدین وسیله بتواند توجه اطرافیان را به خود جلب نماید و گاه واقعا دست به کارهای خطرناکی می‌زند که با جثه و سن و سالش جور درنمی‌آید.

آنچه که مسلم است اینها همه به خاطر خودنمایی و جلب توجه والدین و اطرافیانی است که اعتنایی به کودک ندارند بنابراین بهتر است کودکان را محترم بدانیم، به حرفهای آنها هرچند که بیجا و بی‌موقع هم باشد گوش فرا دهیم کارهایی را که هر چند به ظاهر کوچک انجام می‌دهند به دیده تحسین و تکریم بنگریم. مشوقشان باشیم تا بعدها کارهای بزرگتر و بهتری انجام دهند، هر از چندگاه و به مناسبتهای مختلف در پیش دیگران تعریف و تمجید تشویق آمیزی از آنها نیابیم.

عکاسی از کودک خجالتی، سخت اما شدنی

وقتی شما می خواهید از بچه ها عکس بگیرید ، بعضی وقت ها با بچه هایی بسیار خجالتی برخورد می کنید که به راحتی حاضر به گرفتن عکس نمی شوند و خودشان را پشت چیزی مخفی می کنند. این کار شما را سخت خواهد کرد و باعث می شود که نتوانید عکس خوبی از آنها بگیرید. در این مطلب به نکاتی اشاره خواهیم کرد که شما با استفاده از آنها می توانید بر این مشکل غلبه نمایید.

 

در ابتدا خودتان را معرفی کنید

این اولین بار است که شما سوژه کوچولویتان را می بیند . در ابتدا با او همسطح شوید و بگویید که او را یک انسان بزرگ می بینید. بگویید که چطور و چه کاری میخواهید انجام دهید و به او بگویید که پیشنهاد میکنم خیلی به عکس گرفتن توجه نکنی لازم نیست کار خاصی انجام بدهی و سعی کن به وقتی که شادی توجه کنی و نتیجه کار را برایش مشخص کنید که در انتها می تواند عکسی زیبا داشته باشد.

به او فضای بیشتری بدهید

وقتی با یک کودک خجالتی طرف هستید،از او فاصله بگیرید و با فاصله بیشتری از او بیاستید نزئیک شدن شما به کودک باعث میشود او احساس خوبی نداشته باشد و در نتیجه عکس خوبی حاصل نشود.

برایش علاقه ایجاد کنید

مهم نیست که فاصله سنی شما با سوژه چقدر است . بهترین نتیجه را وقتی میگیرید که با او با احترام رفتار کنید ، از او سوالاتی بپرسید و با او به بحث بپردازید ، از او نظر بخواهید و کمی با او گرم تر و صمیمی تر شوید. شاید شما بتوانید با این کار علاقه او را نسبت به عکاسی بیشتر کنید و خجالت آنها را منفی سازید.

اجازه دهید تا آنها خودشان باشند

بعضی از بچه ها بر خلاف آنهایی که پر جنب و جوش هستند و شیطنت از آنها می بارد، خجالتی و درونگرا هستند. حتما به دنبال این نباشید که به آنها حالت خاصی بدهید و یا اینکه حتما در حالت خندیدن از آنها عکس بگیرید. شما می توانید در همان حالتی که پشت پدر و یا مادرشان مخفی شده اند از آنها عکس بگیرید و یا وقتی که گوشه ای یا کنار درختی به آرامی نشسته اند بدون آنکه متوجه شوند از آنها عکس بگیرید و منتظر لبخند آنها نباشید.ابن را بدانید که همان عکس ها میتواند خاطره ای برای او شود.

اجازه دهید با چیزی که راحت تر است عکس بگیرد

حالا که شما یک سوژه کوچک خجالتی داریدبگذارید خودش انتخاب کند که با چه چیزی میخواهد عکس بگیرد مثلا یک اسباب بازی خاص و یا یک لباس خاص. اگر بخواهید به یک حالت خاص تاکید کنید شاید هیچ وقت نتوانید عکسی ازو او بگیرید پس فرصت را غنیمت بشمرید.

لبخند بزنید

به عبارت ساده اگر شما نتوانید با کودک صمیمیتی ایجاد کنید و با او دوست شوید هیچگاه کودک نمیتواند با شما گرم بگیرد و شما هم نمی توانید عکس خوبی بگیرید.

گرفتن عکس از کودکان لذت فراوانی دارد که هر عکاسی میتواند با رعایت نکات فوق به این عکاسی بپردازد و از این فرشته های کوچک عکس بگیرد. این روشها کاملا امتحان شده است و جواب داده.امیدوارم که استفاده کنید و جواب بگیرید.

 

تاثیر منفی فست فود بر ضریب هوشی کودکان

نتایج یک پژوهش نشان می دهد میزان تاثیر نوع تغذیه (  بخصوص انتخاب  فست فود به جای غذاهای تازه )  در آینده فرزندان می تواند بیش از موقعیت اجتماعی والدین تاثیر گذار باشد.
این تحقیقات که بر روی کودکان اسکاتلند انجام شده نشان می دهد، کودکانی که بیشتر از فست فود استفاده می کنند، نسبت به دیگر کودکانی که غذای سالم می خورند ضریب هوشی پایین تری دارند.
غذای اصلی کودک بر رشد و توانایی های ذهنی او تاثیر بلند مدت می گذارد و کودکانی که دراین میان دائما از فست فود و غذاهای آماده استفاده کنند شانس کمتری برای بالا رفتن بهره هوشی دارند.
این تحقیق روی بیش از ۴هزار کودک ۴ تا ۵ساله اسکاتلندی انجام شده است.
محققین می گویند والدینی که با تحصیلات دانشگاهی بالاتر نگران شیوه تغذیه کودکشان بودند و سعی می کردند بیشتر غذاهای تازه برای وعده اصلی او تدارک ببینند، موجب تاثیرات مثبتی روی بهره هوشی آنها شدند.
در عوض کودکان خانواده هایی که چندان شرایط مالی خوبی نداشتند در اکثر روزها به فرزندانشان غذاهای آماده ویا فست فود می دادندو این مسئله روی بهره هوشی آنها تاثیر منفی داشت.
به گفته محققان، نوع غذا روی رشد مغزی کودکان تاثیر می گذارد.این یافته نشان می دهد تازگی و کیفیت ماده غذایی به ویژه در سن رشد از میزان مصرف موادغذایی مهم تر است.
بر پایه این بررسی مصرف غذاهایی مانند چیپس، پیتزا و شیرینی قبل از ۳ سالگی با کاهش آی کیوی کودکان در ارتباط است.
همچنین بر اساس تحقیق مشابهی که در دانشگاه آدلاید در استرالیا صورت گرفته ، فاصله بهره هوشی کودکان با تغذیه سالم وفست فود با بالا رفتن سن بیشتر می شود و می تواند تاثیراتش را تا اواخر دهه دوم زندگی افراد نشان دهد.