کودک نابغه شما این ۱۰ نشانه را دارد؟!

بسیاری از پدران و مادران پیشاپیش رویای پیشرفت کودک خردسال خود را در سر می پرورانند اما بیشتر کودکان فقط از نظر والدین خود نابغه هستند. با وجود این برخی کودکان واقعا بااستعداد هستند؛ آیا کودک شما نیز جزء این گروه است؟ دستورالعمل های محدودی هستند که نبوغ و استعداد کودکان را نشان می دهند که در ادامه به ۱۰ مورد از آنها اشاره می شود:

▪ دامنه لغات پیشرفته: این که کودک زود به حرف بیاید به تنهایی نمی تواند نشانه نبوغ و استعداد او باشد، اما اگر او از لغات و جملات پیشرفته استفاده کند، احتمالا به همان باهوشی است که فکرش را می کنید. یک کودک ۲ ساله معمولی می تواند جمله ای مانند «یک سگ آنجاست» را به زبان بیاورد اما یک کودک نابغه این جمله را می گوید: «یک سگ قهوه ای در حیاط پشتی است و دارد گل ها را بو می کند.»

▪ درک مفاهیم پیچیده: کودکان بسیار باهوش می توانند مفاهیم پیچیده را درک کنند، از روابط گوناگون سر در بیاورند و انتزاعی فکر کنند. آنها مشکلات را عمیقا می فهمند و به راه حل ها می اندیشند.

▪ توجه به جزئیات: یک کودک نابغه اشتیاق فراوانی نسبت به جزئیات نشان می دهد. کودکان بزرگ تر ممکن است بخواهند درباره جزئیات و چگونگی عملکرد یک وسیله اطلاعاتی داشته باشند اما یک کودک خردسال نابغه می تواند یک اسباب بازی را دقیقا سر جای خودش قرار دهد و اگر چیزی در جای اصلی خودش قرار نگرفته باشد، متوجه می شود.

▪ طیف وسیع علاقه مندی ها: کودکان با استعداد به موضوعات گوناگونی علاقه نشان می دهند. یک ماه ممکن است از دایناسور ها خوش شان بیاید و ماه بعد به سراغ مباحث فضایی و... بروند.

▪ حفظ اطلاعات: اصطلاح «این گوش در و آن گوش دروازه» در مورد بسیاری از کودکان صدق می کند و کودکانی که جزء این گروه نیستند، قادر به حفظ دامنه گسترده ای از اطلاعات بوده و می توانند بعد ها نیز آنها را به خاطر بیاورند. از جمله نمونه های مشاهده شده در این زمینه می توان به کودک ۶ ساله ای اشاره کرد که پس از یک گردش تفریحی در موزه فضایی توانست یک راکت فضایی را دقیقا به تصویر بکشد.

▪ استعداد در زمینه هنر و موسیقی: کودکانی که استعداد غیرعادی در زمینه هنر و موسیقی از خود نشان می دهند اغلب با استعداد و نابغه هستند. کودکان خردسالی که با رعایت پرسپکتیو (تناسب دور و نزدیک) نقاشی می کشند،کارشان عالی است یا درک بالایی از رشته های گوناگون هنری دارند، در زمره کودکان با استعداد قرار می گیرند.

▪ حافظه خوب و قوی: بعضی از کودکان بااستعداد می توانند وقایعی را از گذشته (دوران طفولیت) خود به یاد بیاورند. مثلا یک کودک  ۲ ساله نابغه ممکن است اتفاقی را که در ۱۸ ماهگی برای او روی داده به یاد بیاورد.

▪ توانایی خواندن و نوشتن در سنین پایین: اگر کودک شما به طور غریزی باهوش باشد، احتمالا خیلی زود بدون این که آموزش رسمی دیده باشد، توانایی خواندن و نوشتن را پیدا می کند.

▪ تمرکز بالا و طولانی مدت: کودکان را با بی دقتی و بی توجهی می شناسند اما گروه نابغه می توانند به مدت طولانی تمرکز خود را حفظ کنند.

 

منبع:مجله شهرزاد

دانستنی های مفید در مورد کودکان

رشد و پرورش کودکان بسیار اسرارآمیز و پیچیده است به طوری که کارشناسان و متخصصان سال هایِ سال است برای مطالعه در این زمینه وقت گذاشته اند. کودکان رفتارهای منحصربه فرد و مشترک بسیاری دارند. نمی توان آینده آنها را حدس زد. آنها به طور مدام تغییر می کنند. اما گاهی زیرکی های جالبی دارند که آدم بزرگ ها متوجه نمی شوند. در این مطلب، برخی از مواردی که شاید ندانید یا باور نداشته باشید را برایتان نام برده ایم تا متوجه شوید این فسقلی های دوست داشتنی خیلی هم ساده نیستند!

 

1- نوزادان نیز می توانند کلک بزنند

آیا خوردن، خوابیدن، دستشویی کردن، گریه کردن و ... همه کارهایی است که نوزاد تازه متولد شده انجام می دهند! خیر. خیلی جالب است بدانید این فسقلی هایی که فکر می کنید هنوز چیزی نمی فهمند خیلی هم سرشان می شود و شما را هم گول می زنند.

آیا تاکنون تصور می کردید نوزادان کوچک شما فقط دراز می کشند و می خوابند؟ نه این طور نیست. نوزادان پس از دو یا سه هفته اول می توانند سر خود را از روی سینه شما بلند کنند. برخلاف اینکه تصور می کنید آنها هیچ کنترلی روی اعضای خود ندارند، آنها می توانند برخی عمل های غیر ارادی را به خوبی انجام دهند. مثلا اگر انگشت خود را در دهان او قرار دهید با قدرت جاروبرقی انگشت شما را می مکد. یا سرش رابه سمت صورت شما بر می گرداند. اگر او را طوری نگه دارید که پاهایش زمین را لمس کند، پاهایش را تکان می دهد. این اعمال غیر ارادی به رشد کودک کمک می کنند و باعث سرگرمی والدین نیز هستند.

از دیگر موارد جالب که می توانید امتحان کنید این است که زبان خود را برای نوزاد بیرون بیاورید. اگر خیلی خسته یا گرسنه نباشد یا حواسش جای دیگری نباشد، او نیز زبان کوچولوی خود را برای شما بیرون خواهد آورد.

2- کودکان بیشتر از آنچه تصور می کنید، می فهمند

با اینکه نوزادان بیشتر مواقع خواب هستند اما تحقیقات نشان می دهد آنها بیشتر از آنچه تصور می شود، می فهمند. به طور مثال، نوزاد از همان ابتدای تولد می تواند صدای مادر خود را تشخیص دهد. به این معنی که آنها از زمانی که داخل رحم هستند صدای مادر را می شناسند و پس از تولد نیز آن را به خاطر دارند. یا به زبان ساده تر، آنها مدت ها پیش از تولد مکالمات مادر را گوش می کنند.

نوزادان همچنین به خوبی بوهای خوب را از بد تشخیص می دهند و می توانند مزه های تلخ و شیرین را از هم تمیز دهند.

جالب است بدانید نوزادان چهره انسان ها را به خوبی درک می کنند و آن را به تماشای عروسک و موارد دیگر ترجیح می دهند. نوزادان به خوبی تفاوت انسان از عروسک را تشخیص می دهند. یا در برخی موارد می توانند تشخیص دهند آنها نیز انسان هستند و تشابهاتی با اطرافیان دارند.

نوزادان از همان چند روز نخست تولد شروع به انجام واکنش های بدنی می کنند. این نشان دهنده این است آنها با فرضیه های درونی می خواهند با دیگران ارتباط برقرار کنند. این نخستین قدم ها برای نوزاد است تا درک کند صورتی مشابه صورت شما دارد و به همین دلیل سعی می کند کارهایی را که شما انجام می دهید را تقلید کند.

از همه جالب تر این است تحقیقات ثابت کرده اند نوزادان از همان روزهای نخست به دنبال کشف دنیای اطراف خود هستند. به طور مثال، کودکان در همان چند ماه نخست به گوشی موبایل هایی که می توانند با آنها بازی کنند علاقه بیشتری نسبت به موبایلی که نمی تواند کاری با آن انجام دهد از خود نشان دهد.

کودکان می توانند رابطه بین کاری که انجام می دهند و اتفاقی که در دنیای اطراف آنها رخ می دهد را  به خوبی درک کنند و از تجربه این حس نیز لذت می برند. شاید بتوان گفت این کوچولوهای دوست داشتنی برای خود دانشمندان کوچکی هستند که نباید دست کم گرفتشان.

3- کودکان به روش های مختلف حرکت می کنند

کودکان به روش ها مختلف در زمان های مختلف حرکت می کنند. اما این عمل آنها را نمی توان از قبل حدس زد. برخی حرکت خود را با غلت زدن آغاز می کنند، سپس می نشینند و بعد چهار دست و پا می کنند؛ اجسام مختلف را حرکت می دهند، راه می روند و در آخر هم می دوند. اما این در همه کودکان مصداق ندارد. هر کودکی روش خود را دارد.

حدود 10 درصد از کودکان بدون اینکه چهار دست و پا کنند، راه رفتن را شروع می کنند. این مساله به هیچ عنوان ترس و نگرانی ندارد.

درست برعکس، برخی دیگر از کودکان به افقی راه رفتن علاقه بسیاری نشان می دهند و از یک طرف اتاق به طرف دیگر غلت می خورند و این در حالی است که کودکان هم سن آنها چهار دست و پا می کنند. بعضی ها نشسته حرکت می کنند. اینها مسایلی نیست که شما بتوانید آن را تعیین کنید یا حدس بزنید.

اما اگر کودک پس از 18 ماهگی توان راه رفتن نداشت حتما با پزشک در میان بگذارید.

4-  رشد کودک محدوده گسترده ای دارد

تماشای اینکه کودک از نوزادی که همیشه خوابیده است به کودکی پرتحرک رسیده که می خواهد همه دنیا را کشف و زیر و رو کند بسیار لذت بخش است. اما اینکه کودک به آنصورت که شما می خواهید رشد نکند نیز نگرانی رایجی است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.

امید خود را از دست ندهید. مسایل طبیعی محدوده گسترده ای دارند و هر کودکی برنامه زمان بندی خودش را دارد. شاید کمک کننده باشد که بدانید این برنامه زمان بندی برای موفقیت های آینده قابل پیش بینی نیست. اینکه کودک شما 17 ماه طول کشیده تا نخستین قدم های خود را بردارد به این معنی نیست که نمی تواند در آینده از شما جلو بزند. برخی از کودکان مثلا تا 15 ماهگی نمی توانند راه بروند اما نباید ناامید شد، شاید در آینده ورزشکار قابلی شود.

مهارت های زبانی کودک در برخی مواقع می تواند در آینده در مدرسه تقویت شود. کودکی که دیر زبان باز می کند به این مفهوم نیست که نمی تواند در آینده کلمات را درست تلفظ کند یا درست حرف بزند. به طور مثال، انیشتین نیز دیر زبان باز کرد اما به یکی از مشهورترین دانشمندان تاریخ تبدیل شد.

رشد کودک یک پروسه خطی یا سیستم دینامیک  نیست. شما نمی توانید بر اساس شواهد موجود آینده هیچ کسی را حدس بزنید. این درست مثل این می ماند که بخواهید آب و هوای سی سال آینده را از حالا پیش بینی کنید.

البته در صورتی که کودک دیرتر از زمان های معمول زبان باز کرد یا راه افتاد باید با پزشک او مشورت کنید.

5- افزایش رشد مغز کودک در دستان شما است

اگر در اسباب فروشی ها بچرخید، متوجه می شوید بیشتر وسایل در جهت رشد و پرورش بهتر مغز و ذهن کودکان است. حتی باشگاه و کلاس های موسیقی متنوعی نیز در این راستا وجود دارند. اسباب بازی خوب است و  کلاس ها آموزشی نیز بهترین فرصت برای ارتباط با دیگر والدین هستند.

اما هیچ کدام از آنها به اندازه کشف دنیای اطراف توسط کودک و تعامل با والدین به رشد مغز او کمک نمی کنند. کودکان از فلش کارت های آموزشی مسایل جدید را نمی آموزند آنها با توجه دیگران به آنها است که متوجه خیلی چیزها می شوند.

از همان روز نخست با کودک خود حرف زدن را آغاز کنید. تحقیقات ثابت کرده اند، کودکانی که والدین آنها زیاد با آنها صحبت می کنند ضریب هوشی بالاتری دارند و بیشتر از همسالان خود کلمات و واژه های جدید می دانند.

از اینکه کودک را برای دقایقی تنها بگذارید هراس نداشته باشید. می توانید او را رها کنید تا خودش بازی کند اما از دور مراقب او هم باشید که اتفاقی برایش نیفتد. اما گاهی حس استقلال را به کودک خود بدهید.

حتی زمانی که شما با فرد دیگری صحبت می کنید نیز کودکان مسایل بسیاری یاد می گیرند. کودک هنگام شنیدن مکالمه های تلفی شما هم در حال یادگیری مسایل مختلف است. بنابراین مراقب حرف های خود باشید.

با کودک دروغگو چگونه برخورد کنیم؟

نی‌نی سایت: والدین در مسیر پر دست‌انداز تربیت کودکان با موقعیت‌های مختلفی مواجه می‌شوند که باید در مورد برخورد درست با کودک در آن شرایط مشخص اطلاعات کافی داشته باشند. یکی از این موقعیت‌ها که والدین آن را تجربه می‌کنند مواجهه با دروغگویی کودکان است. درست است که بچه‌ها پاک و بی‌آلایش هستند اما تفاوت بسیاری از کارهای ناپسند و کارهای پسندیده را نمی‌دانند و این وظیفه والدین است که آنها را متوجه این تفاوت‌ها کنند.

اگر بفهمید که کودک‌تان به شما دروغ گفته است، چه می‌کنید؟ چه برخوردی در مقابل دروغگویی کودک به نظر درست می‌آید و برای ترک این عادت چه باید کرد؟ این سوالات را با دکتر مهراندخت پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان در میان می‌گذاریم و او در پاسخ به ما می‌گوید: در وهله اول بهتر است به صورت غیرمستقیم با دروغ کودک مواجه شوید. به این صورت که وقتی متوجه دروغگویی او شدید با داستانگویی و طرح حکایت راجع به یک نفر دیگر که دروغ گفته است و این دروغ به ضرر خودش و بقیه تمام شده و برای خودش و اطرافیان دردسر ایجاد کرده است، صحبت کنید و غیرمستقیم به تقبیح دروغگویی و اینکه دروغ گفتن کار خوبی نیست، بپردازید.در حقیقت به در می‌گوییم که دیوار بشنود!

امکان دارد که همین حکایت و داستان باعث شود که وجدان بچه درگیر شود و ابراز پشیمانی کند و عذر بخواهد. در این صورت کار شما هم آسان شده است اما اگر مقاومت کودک زیاد بود یا حتی زیر بار شنیدن داستان و اعتنا کردن به آن نرفت در این حالت نقش والدین ایجاب می‌کند که به طور مستقیم وارد عمل شوند.

در این شرایط پدرومادر باید با کودک مستقیما راجع به کاری که انجام داده و نتایج دروغی که گفته است، صحبت کنند. آنها می‌توانند از کودک بخواهند خودش راجع به احساسی که دروغگویی به او داده حرف بزند و اینکه به نظر خودش این کار چه فواید و مضراتی داشته است. در حقیقت ما با این کار حس نقادانه را در کودک نسبت به خودش فعال می‌کنم تا او خودش را مورد نقد و بررسی قرار دهد. این کار باعث می‌شود که کودک در موقعیت‌های آینده هر جا که بخواهد کای انجام دهد یا دروغی بگوید به عواقب آن فکر کند. مثلا وقتی می‌خواهد کاری انجام دهد که می‌داند والدینش با آن مخالفت دارند به این فکر کند که اگر بعدا از او درباره این کار بپرسند چه جوابی باید بدهد؟ آیا راستش را بگویم یا می‌توانم دروغ بگویم؟ این درگیری باعث می‌شود کنترل رفتاری در کودک به وجود آید و او قبل از هر کاری، خواسته‌هایش را با خود ارزیابی کند و به نتیجه کاری که قصد انجامش را دارد، خوب فکر کند. همانطور که پیش از این نیز گفته بودیم ریشه بیشتر دروغگویی‌های بچه‌ها به این موضوع برمی‌گردد که کودک عادت دارد به تمام خواسته‌هایش برسد و تحمل هیچ مخالفتی را ندارد و ناگزیر با دروغگویی راه رسیدن به خواسته‌اش را هموار می‌کند. در این مورد بهتر است والدین وقتی کنار کودک‌شان هستند درابره مخالفت خود با کار مد نظر او صحبت کنند و دلایل مخالفت را بازگو و آگاهی و بینش فرزند خود را در این مورد افزایش دهند.

این روانشناس کودک و نوجوان راجع به نحوه تنبیه و برخورد با کودک دروغگو توضیح می‌دهد: می‌توانیم خودمان را بی‌تفاوت نشان ندهیم اما باید برخورد ما متناسب با کار کودک باشد. در مورد دروغگویی کودک که خیلی حساس نباشد، شاید یک اخم یا تغییر حالت چهره کافی باشد. اگر بین رفتار ما با کار بدی که کودک کرده تناسب وجود نداشته باشد و به عنوان مثال برای دروغگویی او واکنشی شدید نشان دهیم کودک فکر می‌کند که دیگر پدرومادرش و محبت آنها را به کلی از دست داده است. او با خودش فکر می‌کند که شما دیگر دوستش ندارید و در این دنیا تنها شده است! چنین تفکری باعث می‌شود هیچ سد و مانعی برای کار بد جلوی او نباشد و دچار انزوا و مشکلات دیگر شود.

تقویت هوش کودک،تقویت ذهن کودک

چند نسل پیش، خیلی درباره فعالیت مغزی کودکان فکر نمی‌شد. درباره واکنش‌هایی از قبیل واکنش گونه که باعث می‌شود نوزاد هنگام نوازش کردن گونه‌اش سر خود را برگرداند، چیزهایی می‌دانیم. اما بیشتر والدین، پزشکان و محققان، مغز نوزاد را چیزی بیش از یک لوح سفید نمی‌دانستند که آماده نگاشته شدن از سوی محیط بود.

هر چه بیشتر نوزادان را مورد مطالعه قرار می‌دهیم، بیشتر متوجه فعالیت چشمگیر مغز و حواسشان در سن خیلی کم می‌شویم. درمراحل آخر بارداری حتی می‌توانید به برخی از ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها پی ببرید (از مادر جدیدی که حس می‌کند نوزاد در شکمش فوتبال بازی می‌کند یا حر کات آکروباتیک انجام می‌دهد بپرسید!) برخی از سرنخ‌های رشد مغز نوزاد آشکار هستند و برخی دیگر پنهان.

در حالی که روان‌شناسان و پزشکان محقق برای مطالعه مغز نوزاد از انواع تجهیزات الکترونیکی پیچیده استفاده می‌کنند، شما می‌توانید باچیزهای کوچکی مانند یک دسته کلید، رژ لب و کمی صبر و حوصله به برخی از‌‌ همان اطلاعات دست یابید.

در زیر کارهایی را ارائه کرده‌ایم که می‌توانید با انجام آن‌ها، راه‌های شگفت آوری را مشاهده کنید که نوزادتان می‌تواند از مغزش برای رویارویی با چالش‌های زندگی استفاده کند. من این کار‌ها را بازی‌هایی می‌دانم که شما دو نفر می‌توانید با هم انجام دهید. بازی‌های سنین پائین بسیار ساده هستند، اما اگر بدانید که باید به دنبال چه چیزی باشید، اطلاعات زیادی را در اختیارتان قرار می‌دهند.

با به کارگیری  شیوه های ساده از هنگام بارداری تا پایان دوسالگی افزون بر رشد جسمانی مناسب، زمینه های افزایش بهره هوشی کودکان را تقویت کنید. از آنجا که پایه ریزی و شکل گیری رشد جسمانی و ذهنی کودکان از بارداری تا دو سالگی است، به کارگیری این شیوه به طور هماهنگ به رشد همه جانبه و مناسب کودک کمک می کند.

 

 در هنگام بارداری:

1- تیروئیدتان را آزمایش کنید زیرا کم کاری خفیف تیروئید در خانمهای باردار سبب کاهش معنی داری در هوش کودکان می شود.

2- کولین مصرف کنید، این ماده مغذی در گوشت، تخم مرغ و حبوبات وجود دارد.

3- ویتامین هایی را که پزشک در دوران بارداری برای شما تجویز می کند مصرف کنید.

4- با جنین خود حرف بزنید و او را صدا کنید.

5- از نوشیدن قهوه و خوردن دارو بدون تجویز پزشک اجتناب کنید در شش ماهه نخست پس از تولد به این نکات توجه داشته باشید:

6- فرزندتان را با شیر مادر تغذیه کنید.

7- در صورت بروز افسردگی بعد از زایمان ، برای درمان آن اقدام کنید.

8- منابع غنی از آهن مانند گوشت، سبزیجات، تخم مرغ و میوه های تازه مصرف کنید.

9- در زمان شیردهی خوردن غذاهای حاوی ویتامین مانند مخمر، نان، غذاهای دریایی و تخم مرغ را فراموش نکنید.

10- برای کودکتان موسیقی به ویژه موسیقی سنتی و کلاسیک پخش کنید.

11- کودک را ماساژ دهید ، مطالعات نشان دادهاند که ماساژ روزانه کودکان رشد مغزی آنان را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.

 

دوران شش ماهگی تا یک سالگی کودک:

12- با کودکتان به طور مستقیم و چشم در چشم صحبت کنید.

13- معنای لغات را با اشاره ارتباط دهید ؛ به طور مثال هنگامی که نام چیزی را می برید به آن اشاره کنید یا کودک را در مقابل آن نگه دارید.

14- با هدیه های مخصوص کودکان، او را تشویق کنید.

15- اجازه آزادی حرکت به کودکان بدهید، بگذارید که آنها کنجکاوی غریزی شان را همواره به کار برند.

16- تشخیص و فرق گذاری بین اشیا را به کودکتان با پرسش و گفتن جواب درست بیاموزید.

17- کودکان از آموزش اجباری خوششان نمی آید، از آن بپرهیزید.

18- هنگامی که فرزندتان احساس خستگی کرد، آموزش را قطع کنید.

 

دوران یک تا دو سالگی کودک:

19- کودکان را با غذاهای سرشار از آهن تغذیه کنید.

20- به کودکان میان وعده های سالم و مغذی بدهید و از دادن میان وعده های بی فایده مانند پفک و چیپس به کودک خودداری نمایید.

21- برای کودکتان کتاب بخوانید.

22- در حضور او مطالعه کنید.

23- برای او اسباب بازی های کمک آموزشی تهیه کنید.

24- با کودک خود بازی کنید. شرکت در بازی های دسته جمعی ، مهارت های هوش اجتماعی کودک را افزایش می دهد.

25- مطمئن شوید کودکتان خوب استراحت کرده است، خوابیدن دستکم ده ساعت در شبانه روز برای او لازم است.

26- هنگامی که با کودکتان صحبت می کنید صداهای اضافی مانند رادیو و تلویزیون را خاموش کنید و نور را در حد متوسط نگاه دارید.

27- درخواست های تکراری کودک را اجابت کنید. تکرار ارتباط نورون ها را در مغز تقویت می کند ؛ بنابراین اگر برای چندمین باز از شما می خواهد کتابی را برایش بخوانید ، بدون اصرار و پافشاری روی خواندن یک داستان دیگر ، آن را برای او بخوانید.

28- وقتی کودک نوپای شما به چیزی اشاره می کند و نامش را می پرسد در جوابش به او اطلاعات بیشتری بدهید. به طور مثال : آن یک توپ است، یک توپ آبی با خط های قرمز.

29- در تربیت کودک انضباط همراه با محبت فراوان داشته باشید

30- هرگز به کودکتان نگویید "تو چیزی نمی فهمی" زیرا اگر کودک آن را باور کند، حرف شما تحقق خواهد یافت.

 

سن: نوزاد 

خیلی پیش‌تر از آنکه نوزادتان قادر به صحبت کردن باشد، حالت‌های چهره و واکنش‌های فیزیکی او چیزهای زیادی از ویژگی‌های شخصیتی و رشد حس تشخیص او به شما نشان می‌دهند. چیزی که زبان تن منتقل می‌کند، سرشت نوزاد است که بازتاب ویژگی‌های شخصیتی و حساسیت اوست. برای مثال در حالی که همه نوزادان گریه می‌کنند، برخی از آن‌ها خیلی زود شروع به گریه می‌کنند و یا دیر‌تر از سایر نوزادان ساکت می‌شوند. درک خلق و خوی نوزاد کار مراقبت از او را برایتان ساده‌تر می‌کند. مثلاً اگر بدانید که کودکتان فرد حساسی است، می‌توانید مانع از قرار گرفتن او در برابر محرک‌های زیاد شوید.

کودکتان را در حالی که دست چپ خود را زیر او قرار داده‌اید و با دست راستتان سرش را نگه داشته‌اید، در آغوش بگیرید. آرام نامش را بگویید. به ماهیچه‌ها و ظاهر او دقت کنید. اگر منقبض شده، پشتش را به عقب خم کرد یا آب دهانش را بیرون داد، نشان می‌دهد که احساس ناراحتی می‌کند. در این صورت محرک‌های اطراف او را کاهش دهید. برای مثال نور را کم کنید و رادیو را خاموش کنید. صدایتان را در حد نجوا پایین آورده و بار دیگر نام او را بگویید. به احتمال زیاد سرش را به سمت شما خواهد چرخاند. این یک عمل واکنشی است که حتی در محیط تاریک اتفاق می‌افتد و به شما نشان می‌دهد چرخش سر او تنها راهی برای تشخیص منبع صدا از طریق چشمانش نیست. اگر دقت کنید خواهید دید که حرکت نوزادتان با کودکان بزرگ‌تر متفاوت است؛ او به جای اینکه سریع واکنش دهد، چند ثانیه صبر می‌کند و بعد آرام سرش را می‌چرخاند.

اگر کودکتان راحت است به صحبت کردن با او ادامه بدهید. به او بگوئید که چه قدر باهوش و زیبا است.

با گفتن این واقعیت که مغز او تا سال دیگر دو برابر شده و تا شش سال دیگر دوباره دو برابر می‌شود، او را خوشحال کنید. در حال صحبت کردن به چشمان او دقت کنید، آیا چشم از اطراف برداشته و به چهره شما خیره می‌شود؟ (در غیر این صورت نگران نباشید،شاید خسته باشد. در روز دیگری این کار را امتحان کنید). در حالی که با او صحبت می‌کنید، صورتتان را به سمت چپ او حرکت بدهید، به احتمال زیاد با چشمانش شما را دنبال خواهد کرد. این دست آورد مهمی است. محققان نشان داده‌اند که نگاه نوزادان ۲ روزه به مادرشان با نگاه کردن آن‌ها به سایر خانم‌ها متفاوت است. در این زمان کوتاه نوزادتان پی برده است که شما چه کسی هستید.

 

کودکمی‌بیند و انجام می‌دهد

 سن: ۸ هفته

در طول چند هفته اول شاید متوجه شوید که کودکتان به اراده خودش به چهره شما نگاه می‌کند. در صورت مشاهده این وضعیت بازی جدیدی را امتحان کنید؛ زبانتان را بیرون بیاورید. به احتمال زیاد نوزادتان  همین کار را انجام خواهد داد. سپس ابرو‌هایتان را چین و چروک بدهید. حدود ۵۰% نوزادان در این سن از شما تقلید خواهند کرد.

می‌توانید سایر حالت‌های چهره را نیز امتحان کنید. برای مثال لب پایینتان را جلو بدهید، چشم و دهانتان را کاملا باز کنید. در هر حالت او نیز حالت چهره‌اش را تغییر داده و از حالت شما تقلید خواهند کرد.

در صورت تمایل به مشاهده شواهد بیشتر درباره میزان دقت نگاه کودکتان به شما، عنصر دیگری را به این بازی بیافزاید. صبر کنید که کودکتان هوشیار و بیدار شود. شروع کنید به حرف زدن با او و چشم‌هایش را تماشا کنید که به شما خیره شده است. سپس یک دفعهحرف‌هایتان را قطع کنید و صورتتان را بی‌حرکت نگاه دارید.

عکس العمل او را تماشا کنید. به احتمال زیاد با چشم‌هایش صورتتان را برانداز خواهد کرد، نگاهش را از چشم‌هایتان به سمت دهانتان خواهد برد و دوباره آن‌ها را ورانداز می‌کند. سپس اخم کرده و شاید لب پایینش را با ناراحتی جلو بدهد. پس از آن دستش را تکان می‌دهد، چیزهای مختلفی را امتحان می‌کند تا پاسخی از سوی شما دریافت کند.

این نشان می‌دهد با اینکه حرف‌های شما را نمی‌فهمد، احساس می‌کند بخشی از مکالمه شما است. همچنین به شما نشان می‌دهد که چقدر در زندگی او مهم هستید و چقدر با اعمال و حالت‌های چهره شما موافق است. واکنش و طبیعت او به عنوان کاوشگر فعالفعالیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد که او فقط نظاره گر تعاملات اطرافش نیست.

 

قانون بقاء اشیا

سن: ۴ماهه

برای انجام این بازی به یک پتوی نوزاد و یک چیز عجیب و هیجان انگیز که کودکتان تمایل دست زدن به آن را داشته باشد، نیاز دارید (من معمولاً از یک دسته کلید استفاده می‌کنم). اگر این دسته کلید براق را به او نشان دهید به احتمال زیاد دستش را به سمت آن دراز کرده و آن را برخواهد داشت. اما اگر کلید‌ها را به او نشان داده و سپس آن‌ها را زیر پتو پنهان کنید، دست از جست جوی آن‌ها برمی دارد.ظاهراً کلید‌ها ناگهان نابود شدند.

این نشان می‌دهد که این تصور پیچیده که اشیاء حتی هنگامی که خارج از دید هستند، هنوز وجود دارند (چیزی که روان‌شناسان آن را«بقاء اشیاء» می‌نامند) درحال حاضر برایش مفهومی ندارد. او در ده ماهگی به این مفهوم پی می‌برد. در این سن اگر شی ء جالبی را زیر پتو قرار دهید، برای پیدا کردن آن مانع را کنار خواهد زد و آن را پیدا خواهد کرد و در می‌یابد که اشیاء و افراد می‌توانند پنهان بوده و درعین حال وجود داشته باشند!

 

کودکدر آیینه

سن: ۱۰ ماهه

این یکی از بازی‌های مورد علاقه من است. چون بازی خیلی ساده‌ای بوده و اطلاعات زیادی در اختیارم قرار می‌دهد. همه بچه‌ها دوست دارند که به خودشان در آیینه نگاه کنند. اما چه چیزی می‌بینند؟ چند سال پیش دکتر جیان بروکز گان (Jeanne Brooks-Gunn) و دکتر مایکل لوئیس (Michael Lewis) راه بسیار جالبی برای پاسخ به حداقل بخشی از این سوال یافتند. این کار را می‌توانید زمانی که نوزادتان 10 ماهه است امتحان کنید و سپس هر چند ماه یک بار آن را تکرار کنید. تنها چیزی که نیاز دارید یک آیینه و یک رژ لب است.

 به کودکتان اجازه بدهید که حدود یک دقیقه در آیینه به خودش نگاه کند. سپس او را از مقابل آیینه بردارید و کمی رژلب به بینی یا گونه او بمالید و دو باره او را در مقابل آیینه قرار دهید. اکثر نوزادان زیر ۱۲ ماهه هیچ توجهی به این لک روی صورتشان نمی‌کنند. تعداد کمی از آن‌ها لبخند زده یا اخم می‌کنند که این نشان می‌دهد متوجه چیز متفاوتی روی صورتشان شده‌اند.

نوزادان کمی بزرگ‌تر، اغلب توجه دقیقی به این لک می‌کنند، ممکن است دستشان را به سمت آیینه ببرند. این نشان می‌دهد که هنو نمی‌دادند که دارند به بازتاب تصویر خودشان در آیینه می‌نگرند. تا سن ۱۸ ماهگی حدود نیمی از نوزادان به بازتاب تصویر خودشان پیمی‌برند. این نشان می‌دهد که آن‌ها نه تنها می‌فهمند که این لک نباید روی صورتشان باشد، بلکه می‌دانند که تصویر درون آیینه تصویر خودشان است.

در تمام این بازی‌ها مهم است به یاد داشته باشید که کودکانی که دارای رشد طبیعی هستند، تفاوت بسیار زیادی با هم دارند. یک نوزاد حساس به هیچ وجه «بهتر» یا «بد‌تر» از یک کودکزود جوش نیست. به همین نحو کودکی که چند هفته زود‌تر از کودکدیگری به لک روی صورتش دست می‌زند، لزوماً باهوش‌تر از یک کودکدیگر نیست.

نوزادان آن قدر چیزهای زیادی را سریع یاد می‌گیرند که با استعداد‌های جدید و مهارت‌های تقریباً روزانه‌شان شما را شگفت زده می‌کنند.

اگر دوست دارید کودکباهوشی داشته باشید باید از نوزادی او برنامه ریزی کنید.

 همه ما دوست دارید کودکانی تیزهوش داشته باشیم، اما فکر می‌کنیم شاید برای این‌کار نیاز به صرف هزینه‌ای کلان است، لازم نیستکار زیادی کنید تا کودکباهوش و ناقلایی تربیت کنید؛ برای تقویت مغز کوچولوی او فقط باید با برنامه اقدام کنید تا در آینده کودکی فوقالعاده داشته باشید.

 

 

همه آنچه باید درباره تغییرات نوزاد تا 7 ماهگی بدانید

رشد نوزاد تا 5 سالگی در مقایسه با دوران‌های دیگر رشد، بیشترین سرعت را دارد و در این میان تغییر و تحول نوزاد در 6 ماه نخست آنقدر سریع روی می‌دهد که شاید بهتر باشید بگوییم هر روز آن برای والدین همراه با تازگی است. همزمان که نوزاد رشد می‌کند و والدین متوجه تغییرات رفتاری و فیزیکی در او می‌شوند، آنها (والدین) می‌توانند بر اساس یک سری راهنمایی‌ها که توسط مشاور ارایه می‌شود پیش بینی نسبتا دقیقی از رفتارهای آتی نوزاد شان داشته باشند.

با این حال باید توجه داشت که هر نوزاد با روند خاصی رشد می‌کند و به همین دلیل ممکن است بروز تغییراتی که در نوزادان مختلف هم سن روی می‌دهد اندکی تفاوت زمانی داشته باشد. از این رو نباید چندان با وسواس و نگرانی این فرآیند را دنبال کرد. اما عدم مشاهده یک سری تغییرات بدیهی در نوزاد درحال رشد می‌تواند در حکم پرچم قرمزی باشد که در این صورت والدین باید نسبت به آن حساس بوده و با مشورت پزشک اطفال اقدامات مناسبی انجام دهند.

 

یک ماهگی

در روزهای نخست تولد، نوزاد  معمولا مشغول خوردن شیر مادر است و والدین او نیز غالبا در حال تعویض پوشک و خواباندنش هستند. او این روزها به دفعات گریه می‌کند و توجه چندانی به صدای شما ندارد. اما با گذشته چند هفته به تدریج نسبت به چهره‌هایی که می‌بیند، صداهایی که می‌شنود و همچنین لمس کردن بدنش واکنش‌های مختلفی از خود بروز می‌دهد.

یادتان باشد نوزاد در هفته‌های نخست، توانایی آن را دارد که بینایی خود را نهایتا تا فاصله 20 الی 30 سانتیمتری متمرکز کند و این تقریبا فاصه متعارف صورت نوزاد تا صورت مادر در حین درآغوش گرفتن اوست. در این روزها الگوهای سیاه و سفید محیط اطراف توجهش را به خود جلب می‌کنند. البته سیستم شنوایی نوزاد کاملا رشد کرده تا آنجاکه درصورت شنیدن صداهای آشنا نظیر صدای پدر و مادر نسبت به آنها واکنش متفاوتی از خود بروز می‌دهد.

 

در این روزها نوزاد می‌تواند به هنگام قرار گرفتن بر روی شکم، سرش را اندکی بالا آورده و به اطراف بچرخاند. با این حال دقت کنید که در این وضعیت باید مراقب سر و گردن نوزاد باشید. او را در کالسکه گذاشته و با هم به پارک و پیاده‌روی بروید. با نوزاد حرف بزنید. در خلال برقراری این دست از ارتباطات، سیگنال‌های نوزاد برای مواردی نظیر نیاز به خواب داشتن یا گرسنگی را می‌آموزید. سعی کنید در فرآیند برقراری ارتباط با نوزاد فعال باشید.

تا آنجاکه نوزاد تمایل دارد و شرایط مهیاست او را به شکم خوابانده تا بتواند دستهایش را ستون کرده و بازی کند. نوزاد این مدل بازی کردن را خیلی دوست دارد. در عین حال چنین حرکاتی به تقویت بازوهایش منجر می‌شود. بد نیست او را تشویق و ترغیب کنید تا برای رسیدن به اسباب بازی‌هایش که اندکی آن طرف‌تر چیده‌اید، حرکت کرده و دست و پا بزند.

برای نوزاد باید وقت زیادی در نظر بگیرید. او دوست دارد که در فضای باز باشد. پس او را برای بازی به پارک و زمین‌های بازی ببرید. ترکیب ایده‌آل و حتی می‌توان گفت رویایی نوزاد شما در چند هفته نخست تولید چزی جز این نیست: حضور در فضای خارج از خانه، احساس آرامش در کنار شما و بودن در اطراف کودکان دیگر. در عین حال به خوبی باید مراقب اوضاع و احوال باشید و چشم از او برندارید. اگر در حال صحبت با فردی هستید، کتاب می‌خوانید یا هر سرگرمی مشابه دیگری را دنبال می‌کنید نباید از نوزاد در فضای باز خارج خانه چشم بردارید. سعی کنید زمانی که نوزاد در هوشیاری کامل به سر می‌برد و اصطلاحا «سرحال» است بازیهای ساده را با او انجام دهید. تقلید از صداهایی که تولید می‌کند یکی از بهترین این بازی‌هاست. همچنین تلاش کنید که در همان چند هفته نخست که او را با خود به بیرون می‌برید حرکات و علائم قطعی که نشان می‌دهد «دیگر کافی است و به خانه برگردیم» را متوجه شوید!

 

پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* به آرامی شیر می‌خورد

* به نظر می‌رسد که برای دیدن اطراف چشم‌هایش را متمرکز نمی‌کند و یا توجهی به حرکت اجسام در اطرافش ندارد

* نسبت به نورهای روشن واکنشی نشان نمی‌دهد

* عضلاتش خیلی سفت یا خیلی نرم و شل است

* واکنشی به صداهای بلند از خود نشان نمی‌دهد

 

 سه ماهگی

نوزاد  شما حالا وارد سه ماهگی شده و دنیایی از خنده را برای زندگی‌تان به ارمغان آورده است. او خندیدن را دوست دارد و بیشتر از هر زمان دیگری در هفته‌هایی که از عمرش گذشته می‌خندد. نوزاد به طرز چشمگیری به بازی کردن علاقه نشان می‌دهد. همچنین اکثر نوزادان در این روزها علاقه زیادی به تقلید حالات صورت والدین خود نشان می‌دهند. حتی صداهایی که تولید می‌کنید برای نوزاد سه ماهه از جذابیت زیادی برخوردار است. او تلاش زیادی می‌کند تا از آن صداها تقلید کند.

دیگر نیازی نیست همچون هفته‌های نخست، مراقب سر نوزاد باشید زیرا بازوها و ماهیچه‌های گردنش تا آن حد قوی شده‌اند که به راحتی می‌توانند سر را در وضعیت مناسبی نگاه دارند. نوزاد از بازوهایش برای بالانگاه داشتن نیم تنه بالایی استفاده می‌کند. او دست‌هایش را باز و بسته می‌کند و با استفاده از آنها عروسک‌هایش که دور و برش ریخته شده است را تکان می‌دهد، حتی می‌تواند دستانش را به دهان برساند.

در این هفته ها هماهنگی دست و چشم نوزاد به طرز چشمگیری در حال بهبود است. برای اینکه توجه نوزاد را به خوبی جلب کنید می توانید از اشیایی که نسبت به آنها از خود علاقه نشان می‌دهد استفاده کرده و با تکان دادن آن در برابر دیدگانش به خوبی مشاهده کنید که با چه شوق و ذوقی چشمانش را حرکت داده و آن شی به خصوص را دنبال می‌کند. یادتان باشد نوزادی که وارد سه ماهگی شده به راحتی می‌تواند والدینش را از میانه اتاقی که در آن قرار دارد تشخیص دهد.

خیالتان راحت باشد که با پاسخ دادن به خواسته‌های نوزاد او را لوس (!) نمی‌کنید و در آینده برایتان مشکل‌ساز نمی‌شود. در واقع با واکنش مناسب و به موقع به این خواسته‌ها به تقویت حس امنیت و عشق بیشتر در نوزاد کمک می‌کنید. در این هفته‌ها به بازی با نوزاد و ترغیب کردنش برای قرار گرفتن بر روی شکم ادامه دهید تا در عین حال که با بازی کردن، ارتباط بهتری با اطرافیان برقرار می‌کند، ماهیچه‌هایش نیز تقویت شود. در این وضعیت اسباب بازی‌های بی‌خطری را اندکی دورتر قرار داده تا ترغیب شود که به آنها برسد. او در این وضعیت به طور ناخواسته بازوهایش را تقویت می‌کند.

در طول روز با نوزاد صحبت کنید. قرار نیست او حتما به صحبت‌های شما واکنش کامل نشان دهد. سعی کنید در خلال صحبت‌هایتان، کارهایی را که انجام می‌دهید توصیف کنید. همچنین اشیایی را که حدس می‌زنید برای نوزاد آشناست به زبان بیاورید. با هم کتاب بخوانید، باهم بازی کنید. خیلی خوب است کاری کنید که غلت بزند.

 

پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* نوزاد نمی‌تواند به راحتی سرش را نگاه دارد

* نمی‌تواند اشیاء را در دست بگیرد

* نوزاد نمی‌تواند بر روی اشیای مختلف تمرکز کند

* نمی‌خندد

* نوزاد به صداهای محیطی واکنش نشان نمی‌دهد

* چهره‌های ناآشنا را نادیده می‌گیرد و توجهی نمی‌کند

* احساس می‌کنید که در مجاورت افراد ناآشنا و غریبه مضطرب و پریشان می‌شود.  

 

نوزاد در سه ماهگی به طرز چشمگیری به بازی کردن علاقه نشان می‌دهد

 

 4  تا 7 ماهگی

با گذشت 4 ماه یعنی زمانی بیش از یک فصل از سال، نوزادتان به خوبی با دنیای جدیدی که وارد آن شده در هم آمیخته شده است. او به خوبی می‌خندد و حتی قهقه می‌زند. اگر خوب دقت کنید کلمات نامشخصی را به زبان می‌آورد اما در واقع «صحبت می‌کند» و به احتمال زیاد «با شما گفتگو می‌کند». او به حرکت افتاده است. به طور طبیعی نوزادان از 4 ماهگی به بعد و به تدریج می‌توانند بر روی شکم چرخیده و تحرکات زیادی از خود نشان دهند. حتی کار به جایی می‌رسد که نوزاد بدون نیاز به کمک والدینش می‌تواند بنشیند. او به خوبی می‌تواند با استفاده از پاهایش تعادلش را حفظ کرده و حتی زمانی که او را با دستانتان نگاه داشته‌اید حرکات بیشتری از خود بروز دهد.

به خاطر داشته باشید که حالا نوزاد نسبت به لحن گفتار و صداهایی که تولید می‌کنید حساسیت بیشتری دارد. حتی در این سن نوزاد تا حدی می‌تواند منظور شما را از گفتن تحکم آمیز «نه» متوجه شود.

دستانتان را مقابل صورت گرفته و ناگهان کنار ببرید. نوزادی که چهارماهگی را رد کرده از این بازی بسیار ذوق زده می‌شود. در واقع او از پیدا کردن و به نوعی کشف کردن هر چیز جدیدی لذت می‌برد و صورت شما می‌تواند یکی از این موارد کشف شده باشد!

اکنون نوزاد دنیا را به طور کاملا رنگی می‌بیند و توانایی آن را دارد که فواصل دورتر را هم مشاهده کند. نشستن مقابل آینه و تماشای خود یکی از جالب‌ترین و جذاب‌ترین تفریحاتی است که یک نوزاد می‌تواند در این هفته‌ها تجربه کند.

سعی کنید از هر فرصتی استفاده کرده و به او این فرصت را بدهید که مهارت‌های جدید فیزیکی اش را تقویت کند. مثلا به او کمک کنید تا بر روی زمین نشسته تا با وسایل اطرافش بازی کند. البته حواستان باشد که همزمان با جنب و جوش بیشتر نوزاد ، امکان برخورد او با موانع محیطی بیشتر می‌شود. پس از ایمن بودن خانه مطمئن شوید.

 

 پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* نوزاد بیش از آنچه که از نظر شما طبیعی به نظر می‌رسد پف کرده است

*  نمی‌تواند سرش را به خوبی نگاه دارد

*  به تنهایی نمی‌تواند بنشیند

* نسبت به سر و صداها و خنده ها واکنش نشان نمی‌دهد

* چندان با آنهایی که برایش آشنا هستند گرم نمی‌گیرد

*  تلاشی برای رسیدن به اشیای مختلف از خود بروز نمی‌دهد

 

حمام بردن نوزاد در شب بهتر است یا روز؟

 

آیا تابه حال به این فکر کرده‌اید که چه طور نوزاد را با بهترین کیفیت ممکن حمام کنید؟ بدون شک شستشوی نوزادی که بدنی بسیار حساس داشته و به جهت لطافت خاص پوست، در معرض آب به سرعت لغزنده می‌شود تجربه‌ای متفاوت و تاحدودی دشوار است.

آیا تابه حال به این فکر کرده‌اید که چه طور نوزاد را با بهترین کیفیت ممکن حمام کنید؟ بدون شک شستشوی نوزادی که بدنی بسیار حساس داشته و به جهت لطافت خاص پوست، در معرض آب به سرعت لغزنده می‌شود تجربه‌ای متفاوت و تاحدودی دشوار است.

حتی برخی والدین جوان حمام بردن نوزاد تازه به دنیا آمده را تجربه ای «اعصاب خردکن»(!) می‌دانند اما واقعیت این است که اگر کمی دقت چاشنی این کار شود، آنگاه شستشوی نوزاد یکی از دلپذیرترین بخش‌های رسیدگی به او خواهد شد.

مهمترین نکته درخصوص حمام کردن نوزاد تازه به دنیا آمده این است که او به احتمال زیاد علاقه‌ای به این کار ندارد. از این رو صبر و شکیبایی شما کمک زیادی به راحتی نوزاد و همچنین آرامش خاطر شما خواهد کرد.

 

هر از چند گاهی باید نوزاد به حمام برد؟

البته در اینجا منظور از حمام بردن این نیست که لزوما نوزاد را به فضایی از خانه که تحت عنوان حمام می‌شناسیم ببرید بلکه منظور همان شستشوی نوزاد در وان پلاستیکی یا لگنی مناسب است که معمولا در محیط داخل خانه و در جایی با دمای مناسب صورت می‌گیرد. یادتان باشد نیازی به انجام این کار به صورت روزمره نیست.

تحقیقات ثابت کرده که حمام بردن نوزاد برای بیش از چند دفعه (مثلا دو تا سه بار) در هفته موجب خشک شدن پوست او می‌شود. نکته مهم توجه به تعویض به موقع پوشک و لباس‌های نوزاد در طول هفته است.

به بیان دیگر اگر این کارها سر موقع مناسب انجام شود تنها باید سر، صورت، گردن و اطراف ناحیه‌ای که نوزاد را پوشک می‌کنید هر روز شستشو داده شود.

 

حمام بردن نوزاد در شب بهتر است یا صبح هنگام؟

این به خود شما بستگی دارد. مهمتر از هر چیز این است که حوصله و شکیبایی کاملی داشته باشید. سعی کنید زمانی را برای حمام بردن نوزاد انتخاب کنید که از چیزی ناراحت نباشید و موضوع خاصی ذهنتان را به خود مشغول نکند.

بسیاری از والدین صبح را برای شستشوی نوزاد انتخاب می‌کنند و این زمانی است که نوزاد در هوشیاری کامل است و در عین حال علاقه زیادی به تجربه چیزهای جدید دارد.

البته بسیاری از پدران و مادران ترجیح می‌دهند نوزاد تازه به دنیا آمده‌شان را در زمانی که به خواب او نزدیک است به حمام  ببرند تا پس از آن با آرامش کامل، خوابی راحت را تجربه کند.

به هر حال توجه داشته باشید اگر نوزاد را پس از شیر دادن به حمام می‌برید، ابتدا کمی صبر کنید تا شیر خورده شده اندکی هضم شود و سپس او را برای شستشو آماده کنید.

 

آیا استفاده از لیف ملایم برای شستشوی نوزاد کافی است؟

به طور کلی نیازی نیست که نوزاد را حتما در لگن یا وان مخصوص قرار داده و او را بشویید بلکه می‌توانید تا زمانی که زائده بند نوزاد جدا نشده (که ممکن است سه تا چهار هفته به طول انجامد)، از لیف یا اسفنج مخصوص استفاده کنید.

 آموزش حمام کردن نوزاد ,بهترین شیوه حمام کردن نوزاد 

هنگام حمام  کردن نوزاد ، آب وان را از نظر سردی و گرمی حتماً چک کنید

برای شستشوی نوزاد با لیف یا اسفنج نرم به این نکات توجه کنید:

·         مکانی گرم که دارای یک سطح صاف باشد را آماده کنید. حتی اگر سکوی مناسبی در حمام یا آشپزخانه ندارید، می‌توانید حوله مناسبی بر روی زمین پهن کرده به شرط آنکه سطح مورد نظر به اندازه کافی گرم باشد.

·         با چند بار آزمایش کردن دمای آبی که در لگن یا وان پلاستیکی آماده کرده‌اید از مناسب بودن آن مطمئن شوید.

·         یادتان باشد همواره باید یکی از دو دستتان آزاد بوده و با آن نوزاد را نگه دارید.

·         در کنار دست خود لیف نرم و لطیف، حوله (که توصیه می‌شود کلاه هم داشته باشد)، شامپوی مخصوص نوزاد ، صابودن ملایم و مرطوب کننده، حوله‌ای برای خشک کردن نوزاد ، پوشک و لباس‌های او آماده باشد.

 

·         در این حالت قرار نیست نوزاد را در لگن آب یا وان پلاستیکی قرار دهید بلکه قرار است او را با اسفنج یا همان لیف نرم و ملایم مرطول شستشو دهید. ابتدا نوزاد را بر روی حوله یا دستمال مناسبی که آماده کرده‌اید قرار داده و با آب خیس کردن لیف، شروع به شستشوی صورت نوزاد کنید.

·         نیازی نیست از صابون برای این قسمت از بدنش استفاده کنید. از یک پارچه نرم و لطیف که آن خیس کرده اید برای تمیز کردن اطراف چشم نوزاد استفاده کنید. این کار را از گوشه چشم به بیرون انجام دهید.

·         به طور کلی شستشوی بدن نوزاد با آب ولرم کفایت می‌کند اما اگر احساس کردید بدنش کثیف است یا مختصر بویی دارد می‌توانید از صابون ملایم و مرطوب کننده هم استفاده کنید.

·         زیر بغل، پشت گوش، اطراف گردن، محل پوشک کردن و لای انگشتان دست و پا از جمله قسمت‌هایی است که باید به خوبی شسته شود.

·         دقت کنید در تمامی این مراحل و برای حفظ گرمای بدن نوزاد ، تنها بخش‌هایی که در حال شستشوی آن هستید از زیر حوله خارج کرده و اندام‌های دیگر نوزاد را بپوشانید.

·         البته شستشوی نوزاد در لگن یا وان پلاستیکی نیز یکی از روش‌های متداول حمام نوزاد است. در اینکه کدام روش بهتر و مؤثرتر است هیچ نظر خاصی نمی‌توان داد اما باید توجه کرد که در روش دوم همواره ارتفاع سطح آب بین 5 تا 8 سانتیمتر باشد.

·         همچنین نباید حتی برای یک لحظه نوزاد را در وان پلاستیکی تنها رها نمود.

·         دمای آبی که بدن نوزاد را شستشو می‌دهید باید حدود 37 تا 38 درجه باشد. برای مطمئن شدن می‌توان از دماسنج استفاده کرد. همواره از گرمای مناسب محل شستشوی نوزاد (18 تا 22 درجه )مطمئن باشید زیرا بدن او خیس است و به شدت مستعد سرماخوردن.

 

از چه زمانی برای کودک‌مان موبایل بخریم؟

نی‌نی سایت: اطراف ما را در دنیای امروز انواع و اقسام وسایل جدید و تکنولوژی‌های مختلف گرفته است. تکنولوژی‌هایی که به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده‌اند و دیگر بدون وجود آنها زندگی به نظرمان غیرممکن می‌رسد! یکی از المان‌های تکنولوژی امروز که همه ما به صورت شخصی از آن استفاده می‌کنیم گوشی‌های تلفن همراه است که دیگر تنها یک گوشی تلفن نیست! بلکه وسیله‌ای است که در طول روز بارها و بارها از آن استفاده می‌کنیم و بدون آن حتی از منزل خارج نمی‌شویم.

کودکان نیز در جامعه امروز از سنین پایین با این وسایل سروکار پیدا می‌کنند و حتی شاهد این هستیم که بچه‌های کم سن و سال، صاحب گوشی تلفن شخصی خودشان می‌شوند. اما استفاده از این وسیله بدون آسیب‌نیست و باید در سن مناسبی اقدام به تهیه این وسیله برای کودک کرد.

درباره این موضوع با محمد رضابیگی، روانشناس بالینی صحبت می‌کنیم و از او درباره استفاده کودکان از این وسیله می‌پرسیم. رضابیگی این گونه توضیح می‌دهد: «در ابتدا و به طور کلی باید در نظر داشته باشیم که شروع استفاده از هر تکنولوژی جدیدی باید همراه با آشنایی با فرهنگ استفاده از آن باشد. این موضوع البته در جامعه ما خیلی مورد بحث قرار می‌گیرد، اینکه آیا فرهنگ‌سازی درستی در مورد استفاده از این وسایل در جامعه ما انجام شده است یا خیر؟ باید گفت که مسلما اختراع و تولید هر وسیله جدیدی به دنبال یک احساس نیاز بوده است و جامعه‌ای که در ابتدا نیاز را حس کرده به بهترین شکل، فرهنگ استفاده از آن وسیله را می داند. اما گاهی وقتی تکنولوژی به جای دیگر انتقال پیدا می کند فرهنگ استفاده از آن به همراه آن منتقل نمی شود و این معضل در کشور ما بسیار مشاهده می شود.

این روانشناس درباره قرار دادن این وسایل در دسترس کودکان می‌گوید: «به هر حال تکنولوژی‌های جدید با زندگی ما عجین شده‌اند و استفاده از آنها اجتناب‌ناپذیر است. که البته تلفن همراه یکی از همه‌گیرترین آنهاست. شما نمی‌توانید گوشی خود را از چشمکودک تان پنهان کنید و خواهی نخواهی آنها به سرعت با این وسیله آشنا می‌شوند و نسبت به استفاده از آن علاقه نشان می‌دهند. پس بهتر است به جای جلوگیری و منع کودکان و نوجوانان، فرهنگ استفاده صحیح از آن را به آنها آموزش داد.

رضابیگی تاکید می‌کند که با این وجود نباید برای دسترسی کودکان به این وسیله محدودیت سنی قائل نشد. او درباره سن مناسب برای شروع آشنایی کودکان با دنیای مجازی توضیح می‌دهد: «شروع آشنایی کودک با ابزارهای دیجیتال و دنیای مجازی زمانی است که نیاز واقعی استفاده از آن ایجاد شده باشد. مسلما در سال‌های ابتدایی زندگی کودک که زمان اولین تجربه‌ها در دنیای واقعی و آموختن مهارت‌های مختلف ذهنی و جسمی است، تجربه دنیای مجازی شامل بازی‌های کامپیوتری و رسانه‌های موجود در تلفن همراه نه تنها نمی‌تواند مفید باشد بلکه آسیب‌زننده است. علاوه بر آن مطالب زیادی نیز در خصوص خطر امواج تلفن‌های همراه برای مغز نوزادان و کودکان وجود دارد. پس تا جایی که امکان دارد و نیازی احساس نمی شود بهتر است این وسیله در دسترس کودکان نباشد.

محمد رضابیگی درباره اینکه چه سنی برای داشتن تلفن همراه شخصی برای کودکان مناسب است، عقیده دارد: «وقتی سال‌های اولیه زندگی کودک سپری شد، در سنین بالاتر می‌توان بسته به میزان درک کودک کم کم او را با این وسیله آشنا کرد، البته با دسترسی محدود. در این زمان که کودک قدرت تقلید بالایی دارد بهترین زمان برای نمایش فرهنگ صحیح استفاده از این وسیله به اوست. و لازمه آن این است که پدر و مادر، خودشان فرهنگ صحیح استفاده از آن را داشته باشند. این ، کودک را آماده می کند که در زمانی که قرار شد تلفن همراه شخصی داشته باشد، بدون نیاز به کنترل و فشار والدین ، به طور صحیح از آن بهره‌برداری کند. اما اینکه بخواهیم دوره سنی خاصی را نام ببریم و مثلا بگوییم در دوران پیش دبستانی یا دبستان و... قابل قبول نیست. چراکه میزان رشد درک و توانایی‌های کودکان در سنین مختلف با هم متفاوت است و تشخیص آن به عهده پدر و مادر و در صورت نیاز مشاور است.